Actio exercitoria
Actio exercitoria – w prawie rzymskim powództwo przeciwko zwierzchnikowi familijnemu ze zobowiązań osób mu podległych (niewolników, alieni iuris), zaciągniętych w związku prowadzeniem zarobkowej żeglugi.
Charakterystyka powództwa[edytuj | edytuj kod]
Zobowiązania, zawarte przez osoby podległe władzy, w zasadzie nie obciążały ich zwierzchników. Wyjątkiem były sytuacje, w których zobowiązania zostały zaciągnięte za jego przyzwoleniem lub z ich polecenia. Ochronie roszczeń wierzycieli służyły pretorskie powództwa o charakterze dodatkowym, do których należało actio exercitoria.
Zwierzchnik odpowiadał za zobowiązania zaciągnięte przez osobę mu podległą, pełniącą funkcje kapitana statku (magister navis).
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Marek Kuryłowicz, Adam Wiliński, Rzymskie prawo prywatne, Kraków: „Zakamycze”, 1999, ISBN 83-7211-089-1, OCLC 830208116.
- Władysław Rozwadowski "Prawo rzymskie" Wydanie II. Poznań 1992 ISBN 83-01-10031-1