Adam Zagórski (lekarz)

Dodaj linki
Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Adam Zagórski
Data i miejsce urodzenia

1841
Stara Wieś

Data i miejsce śmierci

15 listopada 1929
Rzeszów

Zawód, zajęcie

lekarz

Narodowość

polska

Odznaczenia
Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari

Adam Zagórski herbu Ostoja (ur. 1841 w Starej Wsi, zm. 15 listopada 1929 w Rzeszowie) – powstaniec styczniowy, lekarz, urzędnik.

Grobowiec Adama Zagórskiego i Józefa Brzezińskiego

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w 1841 w Starej Wsi[1]. Pochodził z Lubelszczyzny[2]. Przed 1863 był słuchaczem Szkoły Głównej w Warszawie[1].

Brał udział w powstaniu styczniowym w 1863[3][1]. Służył w sztabie województwa lubelskiego i podlaskiego pod komendą Józefa Śmiechowskiego, Mariana Langiewicza, Antoniego Jeziorańskiego, Aleksandra Waligórskiego[1]. Brał udział w walkach pod Grojcem, Rawą, Lubochnią, Małogoszczą, Pieskową Skałą, Skałą, Sosnówką, Chrzobrzą, Grochowiskami, Igołomią, Kobylanką, Hutą Krzeszowską i Borowem[1]. Dwukrotnie był ranny[1]. Dosłużył stopnia kapitana[1]. Jego losy opisał płk Jan Stella-Sawicki w publikacji pt. Ludzie i wypadki z 1861-1865 r. Obrazki z powstania. Cz. 2 (1894)[2][4]. Po upadku powstania był więziony przez władze austriackie[2]

Po odzyskaniu wolności ukończył studia medyczne na Uniwersytecie w Bazylei[2]. Uzyskał stopień doktora[1]. Osiadł w Rzeszowie[2]. Przez pół wieku sprawował tam stanowisko lekarza miejskiego[3][2]. Ponadto pracował w tamtejszym szpitalu w dziale okulistyki[2]. Był członkiem Sodalicji Mariańskiej[3].

Po odzyskaniu przez Polskę niepodległości w latach 20. II Rzeczypospolitej pozostawał w stopniu kapitana w gronie oficerów-weteranów powstania styczniowego i był odznaczony Orderem Virtuti Militari[5][2].

Zmarł 15 listopada 1929 w Rzeszowie w wieku 88 lat[3]. Pogrzeb odbył się 17 listopada 1929, gdy odprawiono mszę żałobną w kościele Garnizonowym w Rzeszowie, zaś w uroczystościach uczestniczyło wojsko: kompania i orkiestra 17 pułku piechoty oraz laweta działowa 17 pułku artylerii polowej[2]. Został pochowany na Starym Cmentarzu w Rzeszowie w miejscu przeznaczonym dla niego obok pomnika powstańców z 1863[2]. W tym miejscu kilka lat potem spoczął inny weteran z 1863, inż. Józef Brzeziński (1842-1933)[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c d e f g h Nieco szczegółów biograficznych dotyczących uczestników organizacyi i partyzantki r. 1863/64. W: Józef Białynia Chołodecki: Księga pamiątkowa opracowana staraniem Komitetu Obywatelskiego w czterdziestą rocznicę powstania r. 1863/1864. Lwów: 1904, s. 406.
  2. ↑ a b c d e f g h i j Pogrzeb śp. Dr. Adama Zagórskiego. „Gazeta Rzeszowska”. Nr 48, s. 3, 24 listopada 1929. 
  3. ↑ a b c d Kronika. † Dr. Adam Ostoja Zagórski. „Gazeta Rzeszowska”. Nr 47, s. 4, 17 listopada 1929. 
  4. ↑ Ludzie i wypadki z 1861-1865 r. : obrazki z powstania. Cz. 2. polona.pl. [dostęp 2022-11-21].
  5. ↑ Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923, s. 66.
  6. ↑ Kronika. Pogrzeb śp. Józefa Brzezińskiego weterana z 1863 r.. „Gazeta Rzeszowska”. Nr 4, s. 4, 22 stycznia 1933. 
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Adam_Zagórski_(lekarz)&oldid=71802196”