Adolin
| Państwo | |
|---|---|
| Republika związkowa | |
| Obwód |
żytomierski |
| Populacja • liczba ludności |
|
| Data zniszczenia |
do 1 października 1941 |
| Powód zniszczenia |
nieznany |
| Obecnie |
nie istnieje |
Położenie na mapie Związku Radzieckiego  | |
| 50°31′50″N 27°21′58″E/50,530579 27,366089 | |
Adolin (ukr. Аделін, Адолин, Адолін, ros. Аделин, Адолин) – nieistniejąca niemiecka[1] kolonia w rejonie jaruńskim obwodu żytomierskiego. Podlegała pod Radę wiejską z centrum we wsi Tokariw.
Byłe luterańskie osiedle, położone w odległości 25 km na południowy zachód od Nowogróda Wołyńskiego. Parafia luterańska – Nowogród Wołyński[1].
Demografia[edytuj | edytuj kod]
Pod koniec XIX wieku liczba mieszkańców wynosiła 123 osoby, domów 18[2], w 1906 r. – 116 osób, domów 20[3], w 1910 r. – 55 osób[1], w 1923 r. – 126 osób, liczba podwórek – 20[4], w 1924 r. – 175 mieszkańców (z przewagą ludności narodowości niemieckiej), domów 34[5], w 1926 r. – 186 osób, domów 40.
Wyludniona podczas Hołodomoru 1932–33 lat[6].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Pod koniec XIX w. była to kolonia w powiecie nowogradwołyńskim, gmina Żołobne, położona w odległości 18 wiorst od miasta powiatowego[2].
W 1906 r. wchodziła w skład wołosci żołobieńskiej w powiecie nowogradwołyńskim guberni wołyńskiej. Odległość do centrum powiatu miasta Nowogród Wołyński wynosiła 18 wiorst, do administracji wołosnej we wsi Żołobne – 4 wiorsty. Urząd pocztowy – Nowogród Wołyński[3].
W 1923 r. została podporządkowana do nowo utworzonej Rady wiejskiej we wsi Tokariw, która 7 marca 1923 r. została włączona do nowo utworzonego rejonu piszcziwskiego (później jaruński) w okręgu żytomierskim (później wołyński)[7]. Znajdowała się w odległości 9 wiorst od centrum rejonu wsi Piszcziw i 2,5 wiorsty od siedziby Rady wiejskiej we wsi Tokariw[4].
Na dzień 1 października 1941 r. nie zarejestrowana na liście osiedli[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Немцы России. Населенные пункты и места поселения. Энциклопедический словарь. Wolgadeutsche. Moskwa: «ЭРН», 2006. s. 9. [dostęp 2024-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-01-23)]. (ros.).
- ↑ a b Adolin, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 1: Abablewo – Januszowo, Warszawa 1900, s. 12.
- ↑ a b Списокъ населенныхъ местъ Волынской губерніи. Instytut Historii Ukrainy, Narodowa Akademia Nauk Ukrainy. Żytomierz: Волынская губернская типографія. 1906 s. 133. [dostęp 2024-02-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-12-14)]. (ros.).
- ↑ a b Материалы по административно-территориальному делению Волынской губернии 1923 года. Żytomierz: Издание Волынского Губернского Отдела Управления, 1923, s. 139. [dostęp 2024-02-12]. (ros.).
- ↑ Національні меншості на Україні (реєстр селищ). Charków: 1925, s. 9. [dostęp 2024-02-12]. (ukr.).
- ↑ Дідух В., Нікітюк В., Якубовська Т: Історія містечка Ярунь та його околиць до середини ХХ ст.. www.calameo.com. Tarnopol, 2016 s. 34, 122. [dostęp 2024-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-01-16)]. (ukr.).
- ↑ a b Кондратюк Р., Самолюк Д., Табачник Б.: Адміністративно-територіальний устрій Житомирщини 1795-2006 роки. Довідник: офіційне видання. Instytut Historii Ukrainy, Narodowa Akademia Nauk Ukrainy. Żytomierz: «Волинь», 2007 s. 189. [dostęp 2024-02-12]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-10-08)]. (ukr.).