Aleksandr Bratczikow
| Data i miejsce urodzenia |
21 lipca 1947 | ||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Dorobek medalowy | |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
| |||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||||
Aleksandr Siergiejewicz Bratczikow (ros. Александр Сергеевич Братчиков, ur. 21 lipca 1947 w Moskwie[1]) – radziecki lekkoatleta, sprinter, trzykrotny halowy mistrz Europy.
Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]
Specjalizował się w biegu na 400 metrów. Zwyciężył w nim i w sztafecie 4 × 400 metrów na europejskich igrzyskach juniorów w 1966 w Odessie[2][3].
Zdobył złoty medal w sztafecie 4 × 2 okrążenia na europejskich igrzyskach halowych w 1967 w Pradze (sztafeta radziecka wystąpiła w składzie: Nikołaj Iwanow, Wasyl Anisimow, Bratczikow i Borys Sawczuk) oraz srebrny medal w sztafecie 1+2+3+4 okrążenia (w składzie: Sawczuk, Anisimow, Bratczikow i Walerij Frołow[4]. Na kolejnych europejskich igrzyskach halowych w 1968 w Madrycie Bratczikow zdobył srebrny medal w biegu na 400 metrów (za Andrzejem Badeńskim) i brązowy medal w sztafecie 4 × 2 okrążenia w składzie: Sawczuk, Anisimow, Siergiej Abalichin i Bratczikow[5].
Zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 2 okrążenia w składzie: Leonid Mikiszew, Bratczikow, Wałerij Borzow i Jurij Zorin na europejskich igrzyskach halowych w 1969 w Belgradzie, a w biegu na 400 metrów odpadł w eliminacjach[6].
Na mistrzostwach Europy w 1969 w Atenach Bratczikow zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 400 metrów (sztafeta radziecka biegła w składzie: Jewgienij Borisienko, Sawczuk, Zorin i Bratczikow) oraz zajął 5. miejsce w finale biegu na 400 metrów[7].
Zwyciężył w biegu na 400 metrów i w sztafecie 4 × 400 metrów na pierwszych halowych mistrzostwach Europy w 1970 w Wiedniu. Sztafeta radziecka w składzie: Borisienko, Zorin, Sawczuk i Bratczikow ustanowiła wówczas halowy rekord świata czasem 3:05,9[8]. Zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 400 metrów (w tym samym składzie) na letniej uniwersjadzie w 1970 w Turynie.
Zdobył srebrny medal w sztafecie 4 × 400 metrów (w składzie: Bratczikow, Siemion Koczer, Sawczuk i Borisienko) oraz brązowy medal w biegu na 400 metrów na halowych mistrzostwach Europy w 1971 w Sofii[9]. Na mistrzostwach Europy w 1971 w Helsinkach zajął 7. miejsce w biegu na 400 metrów i 4. miejsce w sztafecie 4 × 400 metrów[10].
Był mistrzem ZSRR w biegu na 200 metrów w 1969, w biegu na 400 metrów w 1969 i 1971 oraz w sztafecie 4 × 400 metrów w 1968 i 1969, wicemistrzem w sztafecie 4 × 400 metrów w 1970, 1971, 1973 i 1975 oraz brązowym medalistą w biegu na 400 metrów w 1970[1][11].
Bratczikow poprawił rekord ZSRR w biegu na 400 metrów czasem 45,9 s (17 września 1969 w Atenach) oraz w sztafecie 4 × 400 metrów rezultatem 3:03,0 (20 września 1969 w Atenach)[12].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b B.Б. Зеличенок, B.Н. Спичков, B.Л. Штейнбах: Лёгкая Aтлетика: энциклопедия А-Я в 2-х томах. T. 1: А–Н. Moskwa: Человек, 2012, s. 109-110. ISBN 978-5-904885-80-9. (ros.).
- ↑ European Junior Championships (Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2019-01-01] (ang.).
- ↑ European Junior Championships 1966 [online], wjah.co.uk [dostęp 2019-01-01] [zarchiwizowane z adresu 2013-10-31] (ang.).
- ↑ Alain Bouillé (red.): L’Athlétisme Européen en Salle. Paryż: Fédération Française d'Athlétisme, 1994, s. 17.
- ↑ Alain Bouillé (red.): L’Athlétisme Européen en Salle. Paryż: Fédération Française d'Athlétisme, 1994, s. 19.
- ↑ Alain Bouillé (red.): L’Athlétisme Européen en Salle. Paryż: Fédération Française d'Athlétisme, 1994, s. 19-21.
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 530, 534 [dostęp 2019-01-01] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 414, 416 [dostęp 2021-03-28] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ European Athletics Indoor Championships – Glasgow 2019, Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 419, 421 [dostęp 2021-03-28] [zarchiwizowane z adresu 2020-11-03] (ang.).
- ↑ Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 538, 542 [dostęp 2019-01-01] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
- ↑ Soviet Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2019-01-01] (ang.).
- ↑ Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 32 i 207. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).
