Aleksandyr Obbow

Aleksandyr Obbow
Александър Оббов
Pełne imię i nazwisko	Александър Христов Оббов
Data i miejsce urodzenia	2 lutego 1887 ; Plewen
Data śmierci	18 października 1975
	Minister spraw wewnętrznych i zdrowia publicznego
Okres	od 9 lutego 1923; do 12 marca 1923
Przynależność polityczna	Bułgarski Ludowy Związek Chłopski
Poprzednik	Rajko Daskałow
Następca	Christo Stojanow
	Minister rolnictwa
Okres	od 21 maja 1920; do 9 czerwca 1923
Poprzednik	Rajko Daskałow
Następca	Janaki Mołłow
	Minister rolnictwa
Okres	od 17 sierpnia 1945; do 29 września 1945
Poprzednik	Asen Pawłow
Następca	Michaił Genowski
	Minister rolnictwa
Okres	od 31 marca 1946; do 22 listopada 1946
Poprzednik	Michaił Genowski
Następca	Georgi Trajkow

Aleksandyr Christow Obbow (bułg. Александър Христов Оббов, ur. 2 lutego 1887 w Plewenie, zm. 18 października 1975 w Sofii^[1]) – bułgarski prawnik i polityk, minister spraw wewnętrznych Carstwa Bułgarii (1923), trzykrotny minister rolnictwa (1920—1923, 1945, 1946), deputowany do Zgromadzenia Narodowego 18. (1919—1920), 19. (1920—1923), 20. (1923) i 26. (1945—1946) kadencji^[1].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu szkoły średniej w Plewenie w 1905 rozpoczął studia prawnicze na Uniwersytecie Sofijskim, które ukończył w 1913. W 1904 wstąpił do Bułgarskiego Ludowego Związku Chłopskiego, a w 1908 awansował do kierownictwa partii^[1].

W 1920 objął stanowisko ministra rolnictwa w rządzie Aleksandra Stambolijskiego, w 1923 stanął na czele resortu spraw wewnętrznych^[1]. Po obaleniu rządu Stambolijskiego próbował organizować ruch oporu w rejonie Plewena, a następnie wyemigrował do Rumunii, skąd udał się do Czechosłowacji próbując organizować struktury partii chłopskiej na obczyźnie^[2]. Początkowo jego działalność wspierał rząd czechosłowacki, ale po zamachu w Cerkwi Świętej Niedzieli w 1925 i informacjach o współpracy zemedelców z komunistami władze Czechosłowacji zaprzestały wspierania emigrantów bułgarskich^[3]. W 1933 Obbow powrócił do Bułgarii i stanął na czele Bułgarskiego Ludowego Związku Chłopskiego Pładne^[1]. W czasie II wojny światowej był internowany w obozie Gorna Voda^[2].

Po uwolnieniu w roku 1944 wstąpił do kierowanego przez komunistów Frontu Ojczyźnianego i zajął się odtwarzaniem partii chłopskiej. W 1945 objął kierownictwo resortu rolnictwa, przez kilka miesięcy pełnił funkcję wicepremiera w rządzie Georgi Dimitrowa^[2]. W 1945 był redaktorem naczelnym czasopisma Zemedelsko zname^[1]. W 1947 był członkiem delegacji bułgarskiej, która podpisała w Paryżu układ pokojowy z Aliantami^[2]. Obbow był przeciwnikiem pełnego podporządkowania komunistom partii chłopskiej, za co został usunięty z kierownictwa partii i powrócił do Plewenu. Zmarł w Sofii^[1].

Był żonaty (żona Nikołajda), miał dwoje dzieci.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Taszo Taszew: Министрите на България 1879–1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 328–329.
↑ ^a ^b ^c ^d Wojciech Roszkowski: Biographical Dictionary of Central and Eastern Europe in the Twentieth Century. Routledge, 2016. ISBN 978-1-317-47593-4.
↑ Krasimira Marcholewa. Щрихи от дейността на пражкото академично дружество „Българска седянка“ в междувоенна Чехословакия (1919–1938). „Исторически преглед”, s. 117, 2013.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

Taszo Taszew: Министрите на България 1879–1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 328–329.

[Taszew-1] ↑ ^a ^b ^c ^d ^e ^f ^g Taszo Taszew: Министрите на България 1879–1999. Sofia: АИ „Проф. Марин Дринов”/Изд. на МО, 1999, s. 328–329.

[dictionary-2] Wojciech Roszkowski: Biographical Dictionary of Central and Eastern Europe in the Twentieth Century. Routledge, 2016. ISBN 978-1-317-47593-4.

[marcholewa-3] Krasimira Marcholewa. Щрихи от дейността на пражкото академично дружество „Българска седянка“ в междувоенна Чехословакия (1919–1938). „Исторически преглед”, s. 117, 2013.

[1]

[2]

[3]