Alifuru

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Alifuru
Ilustracja
Rdzenna ludność wyspy Seram
Miejsce zamieszkania

Indonezja (wyspy Moluki)

Religia

wierzenia tradycyjne

Alifuru lub Alfur[1] – ogólne określenie rdzennej ludności Moluków, która zachowuje wierzenia tradycyjne[2]. Ma zabarwienie pejoratywne[2][3].

W XVI w. mianem mancia halefuru (mancia – „ludzie”) określano ludność niemuzułmańską w regionie północnej Halmahery, który znajdował się pod kontrolą Sułtanatu Ternate (w odróżnieniu od ngofa gamu, czyli wyznawców islamu)[4][5]. Pochodną formą „alifuru” posługiwali się portugalscy podróżnicy[6]. Wśród ludności molukańskiej w Holandii określenie to zmieniło swoje zabarwienie na pozytywne[7].

Etymologia wyrazu jest niejasna, najprawdopodobniej został on zaczerpnięty z języków północnohalmaherskich. Różne źródła wywodzą go z bliskich sobie języków ternate[3][6] i tidore (hale – „ziemia”, furu – „dziki”)[4] bądź z języka galela („puszcza, kraj niezamieszkany”)[8][9]. W języku malajskim wyrażenie orang Alifuru znaczy tyle, co „buszmeni, dzicy, prymitywni”[8]. W etnologii termin ten nie określa żadnego konkretnego ludu[8].

Na Molukach dominują chrześcijaństwo i islam (przyniesione przez kupców i misjonarzy), powszechny jest jednak synkretyzm[10]. Tradycyjne zwyczaje animistyczne utrzymują się w niektórych trudno dostępnych zakątkach archipelagu (jak np. centralna część wyspy Seram)[11].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Adelaar 1996 ↓, s. 707. Cytat: 'Alfur' is an eastern Indonesian term basically referring to unacculturated people.
  2. a b Альфуры, алифуры, оранг-хинду, крупа саго, папеда, фото. ТурЛоцман. [dostęp 2020-06-07]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-17)]. (ros.).
  3. a b Tania Li: Transforming the Indonesian Uplands. London/Amsterdam: Routledge/Harwood Academic Publishers, 2005, s. 4. DOI: 10.4324/9780203986127. ISBN 0-203-98612-1. ISBN 90-5702-401-2. OCLC 60772570. [dostęp 2023-05-22]. (ang.).
  4. a b Platenkamp 2013 ↓, s. 211.
  5. Kirsten Jäger: Das Sultanat Jailolo: Die Revitalisierung von “traditionellen“ politischen Gemeinwesen in Indonesien. Berlin: LIT Verlag, 2018, s. 64, seria: Comparative Anthropological Studies in Society, Cosmology and Politics 11. ISBN 978-3-643-13325-0. OCLC 1029023314. [dostęp 2023-05-22]. (niem.).
  6. a b James Hagen: Community in the Balance: Morality and Social Change in an Indonesian Society. London: Routledge, 2016, s. 29. DOI: 10.4324/9781315635491. ISBN 978-1-315-63549-1. ISBN 978-1-59451-078-6. OCLC 931534738. [dostęp 2023-05-22]. (ang.).
  7. Florey i van Engelenhoven 2001 ↓, s. 203.
  8. a b c Zarchiwizowana kopia, „Onomastica”, 5, Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1959, s. 529 [dostęp 2020-06-07] [zarchiwizowane z adresu 2020-06-07].
  9. Lajos Kiss: Földrajzi nevek etimológiai szótára. Budapest: Akadémiai Kiadó, 1978, s. 59. ISBN 978-963-05-1490-3. OCLC 4778015. [dostęp 2020-06-07]. (węg.).
  10. Sienkiewicz 2016 ↓, s. 36, 42.
  11. Sienkiewicz 2016 ↓, s. 40.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]