Anaklaza

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Anaklaza, (stgr. ἀνάκλασις) – zjawisko występujące w poezji greckiej i rzymskiej, dotyczące metrów jońskich, takich jak tetrametr joński brachykatalektyczny. Zachodzi w jonikach zarówno a maiore, jak i a minore. Polega na przestawieniu elementów stopy; jest ono stosowane dla urozmaicenia rytmu metrów jońskich, które inaczej byłyby dość monotonne.

Joniki a maiore[edytuj | edytuj kod]

Anaklaza w joniku a maiore polega na zamianie miejscami dwóch środkowych elementów stopy; w wyniku tego jonik uzyskuje postać podobną do dwóch trochejów:

akcentowana sylabaakcentowana sylabakrótka sylabakrótka sylaba (jonik a maiore)
akcentowana sylabakrótka sylabaakcentowana sylabakrótka sylaba (dwa trocheje, tj. monometr trocheiczny)

Joniki a minore[edytuj | edytuj kod]

Anaklaza w joniku a minore polega na wymianie elementów między sąsiednimi jonikami. Oznacza to, że ostatni element stopy nieparzystej ulega zamianie miejscami z pierwszym elementem następującej stopy parzystej:

1. stopa 2. stopa
przed anaklazą krótka sylabakrótka sylabaakcentowana sylabaakcentowana sylaba krótka sylabakrótka sylabaakcentowana sylabaakcentowana sylaba
po anaklazie krótka sylabakrótka sylabaakcentowana sylabakrótka sylaba akcentowana sylabakrótka sylabaakcentowana sylabaakcentowana sylaba

W wersyfikacji polskiej za sprawą anaklazy metrum czysto jambiczne (sSsSsSsS) przechodzi w chorijambiczne (SssSsSsS)[1].

Przykłady zastosowania[edytuj | edytuj kod]

"Anaklasis" (1959) - awangardowe orkiestrowe dzieło Krzysztofa Pendereckiego dla orkiestr smyczkowych i perkusyjnych.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Wiktor Jarosław Darasz, Mały przewodnik po wierszu polskim, Kraków 2003, s. 87.