Androfagowie
Androfagowie (gr. Ἀνδροφάγοι, dosł. „ludożercy”) – starożytny lud koczowniczy wzmiankowany przez Herodota.
Mieszkali na północ od Scytów i na wschód od Neurów[1]. Chociaż ubierali się podobnie do Scytów, różnili się od nich językiem[2]. Grecki historyk przypisuje im „najdziksze obyczaje”, w tym praktykowanie kanibalizmu. Siedziby Androfagów lokalizowane są na terenach stepowych rozciągających się na wschód od Dniepru[3].
Identyfikowani z ludnością pochodzenia fińskiego, przodkami Mordwinów[4] lub Lapończykami[5]. Według innych hipotez była to zugrofinizowana ludność pierwotna[6]. W tym wypadku próbowano greckie Ἀνδροφάγοι odczytać jako zniekształconą nazwę Samojedów, co wydaje się jednak mało prawdopodobne[7].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Mykhailo Hrushevsky, History of Ukraine-Rus': From Prehistory to the Eleventh Century, Edmonton 1997, s. 82
- ↑ Henryk Łowmiański, Studia nad dziejami Słowiańszczyzny, Polski i Rusi w wiekach średnich, Poznań 1986, s. 24
- ↑ Jerzy Kubczak, Kurhany arystokracji scytyjskiej, Poznań 1978, s. 57
- ↑ Ellis Hovell Minns, Scythians and Greeks: A Survey of Ancient History and Archaeology on the North Coast of the Euxine from the Danube to the Caucasus, Cambridge 2010, s. 104
- ↑ Jan Czekanowski, Wstęp do historii Słowian, Poznań 1957, s. 59
- ↑ Henryk Łowmiański, Początki Polski: z dziejów Słowian w I tysiącleciu n.e, Tom 1, Warszawa 1963, s. 116
- ↑ Kazimierz Tymaniecki, Ziemie polskie w starożytności, Poznań 1951, s. 447