Astenus gracilis

	Astenus gracilis
	(Paykull, 1789)
	Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	stawonogi
Gromada	owady
Rząd	chrząszcze
Podrząd	chrząszcze wielożerne
Rodzina	kusakowate
Podrodzina	żarlinki
Plemię	Paederini
Podplemię	Astenina
Rodzaj	Astenus
Podrodzaj	Astenus (Astenus)
Gatunek	Astenus (Astenus) gracilis
Synonimy
	Sunius intermedius Erichson, 1839; Staphylinus gracilis Paykull, 1789; Staphylinus angustatus Paykull, 1789; Sunius neglectus Markel, 1845; Astenus (Astenus) angustatus (Paykull, 1789); Astenus (Astenus) neglectus (Markel, 1845);
	Sunius intermedius Erichson, 1839; Staphylinus gracilis Paykull, 1789; Staphylinus angustatus Paykull, 1789; Sunius neglectus Markel, 1845; Astenus (Astenus) angustatus (Paykull, 1789); Astenus (Astenus) neglectus (Markel, 1845);

Astenus gracilis – gatunek chrząszcza z rodziny kusakowatych i podrodziny żarlinków.

Gatunek ten został opisany w 1789 roku przez Gustafa von Paykulla jako Staphylinus gracilis^[1].

Chrząszcz o wydłużonym i nieco spłaszczonym ciele długości od 3 do 3,2 mm. Ubarwiony czarno zwykle z żółtawymi tylnymi brzegami tergitów odwłoka i z żółtawą plamą wzdłuż tylnych brzegów i szwu pokryw, sięgającą ich przedniej połowy. Duża, nieco szersza od pokryw głowa jest ponad oczami łopatowato ku przodowi wydłużona. Przedplecze jest najszersze w części przedniej, nieobrzeżone, zaopatrzone w cztery pary długich szczecinek na bocznych krawędziach. Pokrywy są trochę szersze i o mniej niż ¼ dłuższe od przedplecza. Odwłok jest silnie rozszerzony ku tyłowi i ma początkowe tergity zaopatrzone w poprzeczne bruzdy przynasadowe. W przypadku trzech początkowych tergitów odległości między bruzdami bocznymi są co najmniej trzykrotnie większe niż długości tychże tergitów. Szósty sternit odwłoka u samca trójkątne wcięcie na tylnym brzegu^[2].

Owad znany z Portugalii, Hiszpanii, Wielkiej Brytanii, Francji, Belgii, Holandii, Niemiec, Danii, Szwecji, Norwegii, Finlandii, Szwajcarii, Austrii, Włoch, Malty, Estonii, Łotwy, Litwy, Polski, Czech, Słowacji, Słowenii, Chorwacji, Ukrainy, Rumunii, Bułgarii, Bośni i Hercegowiny, Serbii, Czarnogóry, Grecji, Rosji, Makaronezji, Afryki Północnej, Bliskiego Wschodu i wschodniej Palearktyki^[1]. Zamieszkuje suche tereny otwarte i skraje lasów. Bytuje pod kamieniami oraz u nasady roślin zielnych i traw. W Polsce rzadki^[2]^[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ ^a ^b Astenus (Astenus) gracilis. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-08-08].
↑ ^a ^b Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 c Kusakowate - Staphylinidae: Kiepurki - Euaesthetinae, Żarlinki - Paederinae. Warszawa: PWN, PTEnt., 1965.
↑ B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (6), 1979.

[fe-1] Astenus (Astenus) gracilis. [w:] Fauna Europaea [on-line]. [dostęp 2018-08-08].

[Szujecki-2] Andrzej Szujecki: Klucze do oznaczania owadów Polski cz. XIX Chrząszcze - Coleoptera z. 24 c Kusakowate - Staphylinidae: Kiepurki - Euaesthetinae, Żarlinki - Paederinae. Warszawa: PWN, PTEnt., 1965.

[Burakowskietal-3] B. Burakowski, M. Mroczkowski, J. Stefańska. Chrząszcze – Coleoptera. Staphylinidae część 1. „Katalog Fauny Polski”. XXIII (6), 1979.

[1]

[2]

[3]