Ato Malinda
.jpg) Ato Malina w 2019 roku | |
| Data i miejsce urodzenia |
1981 |
|---|---|
| Zawód, zajęcie |
artystka |
Ato Malinda, znana również jako Alex Mawimbi (ur. 1981 w Nairobi) – artystka multidyscyplinarna, artystka LGBTQ i aktywistka. Obszar twórczości: performance, rysunek, sztuka multimediów i malarstwo[1][2].
Wczesne życie[edytuj | edytuj kod]
Urodziła się w 1981 roku w Kenii jako córka kenijskiej matki i ugandyjskiego ojca. Dorastała przez pierwsze lata w Holandii, jako nastolatka wróciła do Kenii. Po ukończeniu szkoły średniej wyjechała do USA, gdzie studiowała historię sztuki i biologię molekularną na Uniwersytecie w Teksasie. Ojciec pragnął, aby została lekarką. Przytłaczał ją stosunek społeczności, w której dorastała, do jej homoseksualności. Wcześniej znana jako Alex Mawimbi, po śmierci swojej teściowej, matki żony, postanawia zmienić imię i nazwisko w terapeutycznym geście wobec swojej przeszłości[3].
Kariera i twórczość[edytuj | edytuj kod]
Jest doktorantką na Uniwersytecie w Lejdzie i Królewskiej Akademii Sztuk Pięknych w Hadze[4].
Jej performatywne dzieła podejmują tematykę afrocentryczności, postkolonializmu, czy „hybrydowej natury afrykańskiej tożsamości i jej autentyczności”. Kolejnymi tematami dzieł Malindy są płeć kulturowa oraz seksualność kobiet w Afryce[5][6].
Wybrane dzieła[edytuj | edytuj kod]
Prison Sex II, 2009[edytuj | edytuj kod]
Prison Sex II to tryptyk video. Pierwszą bohaterką pracy jest kobieta pochodzenia muzułmańskiego, która dostanie rozwód pod warunkiem, że spędzi 6 miesięcy w więzieniu Fort Jesus. Druga historia opowiada o kobiecie, która została skazana na więzienie, ponieważ sprzeciwiła się Brytyjczykom wycinającym święty las. Głównym motywem wizualnym i symbolicznym dzieła jest leso, czyli kawałek materiału pochodzącego z pozszywanych chusteczek noszonych przez portugalskich kupców w XVI wieku. Miejscowe kobiety handlowały z kupcami na kenijskim wybrzeżu i zszywały od nich kupione chusteczki, aby powstał większy kawałek, który można było owinąć wokół ciała. Te fragmenty materiałów są ówcześnie rozpoznawalnym znakiem Afryki Wschodniej. Przesłaniem instalacji było hasło: „poznaj swoją historię, ale posiadaj swoją kulturę”. Odnosiło się ono do historii tkaniny, która zdaniem wielu ludzi pochodzi z Afryki Wschodniej, a w rzeczywistości reprezentuje historyczną hybrydę[7][8].
Fait Ensemble, 2010[edytuj | edytuj kod]
Film opowiada o Mami Wata, starożytnym afrykańskim duchu wody, który był czczony przez Afrykanów przed przybyciem Europejczyków, choć zaczął być powszechnie rozpoznawalny dopiero w XV wieku. Podaje się, że na widok europejskich statków Afrykanie kojarzyli duchy wodne z Europejczykami[9][10].
Mourning A Living Man (Opłakując żywego człowieka), 2013[edytuj | edytuj kod]
Dwukanałowo prezentowany film opowiada o osobach odgrywających równocześnie role: ojca, żony, dorosłej lesbijki, dziecka, tworząc obraz dysfunkcyjnej rodziny, uwikłanej w kazirodztwo i cudzołóstwo oraz niepotrafiącej się porozumieć[11][12].
Mshoga Mpya (The New Homosexual / Nowi Homoseksualni), 2014[edytuj | edytuj kod]
Praca powstała jako odpowiedź na zakaz kontaktów homoseksualnych w Kenii. Spektakl każdorazowo może oglądać tylko jedna osoba. Widz staje twarzą w twarz z samą artystką w zamkniętej kabinie. Na przedstawienie składają się anonimowe historie – przeżycia osób LGBT zebrane przez artystkę w Nairobi. Artystka pełni funkcję pewnego rodzaju medium doświadczeń społeczności uciemiężonej. Występuje z pomalowaną na twarzy flagą społeczności LGBT[13].
Wystawy[edytuj | edytuj kod]
- Neue Gesellschaft für Bildende Kunst (Nowe Towarzystwo Sztuk Pięknych) w Berlinie w 2011
- Museum für Moderne Kunst we Frankfurcie nad Menem (Muzeum Sztuki Nowoczesnej we Frankfurcie nad Menem) w 2014
- Narodowe Muzeum Sztuki Afrykańskiej w 2015
- Salon Urbain de Douala (festiwal w Duala) w Kamerunie[14].
Nagrody[edytuj | edytuj kod]
- One Minutes Award (2012)
- Smithsonian Artist Research Fellowship (2015)
- Smithsonian African Artist Award (2016)[15]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Ato Malinda – DAK’ART 2014 [online], biennaledakar.org [dostęp 2021-03-21].
- ↑ Ato Malinda [online], africa.si.edu [dostęp 2021-03-20].
- ↑ Jelle Bouwhuis, Alex Mawimbi [online], AFRICANAH.ORG, 2 lutego 2019 [dostęp 2021-03-21] (ang.).
- ↑ FAVT: FUTURE AFRICA VISIONS IN TIME [online], FAVT: FUTURE AFRICA VISIONS IN TIME [dostęp 2021-03-21] (niem.).
- ↑ Ato Malinda – DAK’ART 2014 [online], biennaledakar.org [dostęp 2021-03-20].
- ↑ FAVT: FUTURE AFRICA VISIONS IN TIME [online], FAVT: FUTURE AFRICA VISIONS IN TIME [dostęp 2021-03-20] (niem.).
- ↑ Ato Malinda – Prison Sex II, 2009. [dostęp 2021-03-21].
- ↑ Prison Sex II by Ato Malinda (2009) – Center Video of Triptych. [dostęp 2021-03-21].
- ↑ On Fait Ensemble by Ato Malinda (2010). [dostęp 2021-03-21].
- ↑ This work tells a story of African hybridity. [online], Contemporary And [dostęp 2021-03-21] (niem.).
- ↑ Ato Malinda. [dostęp 2021-03-21].
- ↑ Mourning a Living Man by Alex Mawimbi (2013) – Part 2, The Child. [dostęp 2021-03-21].
- ↑ Home // Poetics Beyond the Continent: An Interview with Ato Malinda [online], Berlin Art Link, 29 marca 2016 [dostęp 2021-03-21] (ang.).
- ↑ Ato Malinda [online], Smithsonian National Museum of African Art [dostęp 2021-03-21].
- ↑ Ato Malinda, Christine Eyene, Ato Malinda, „Africultures”, 85 (3), 2011, s. 96, DOI: 10.3917/afcul.085.0096, ISSN 1276-2458 [dostęp 2021-03-21].