Austriacka okupacja Spisza i Podhala

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Austriacka okupacja Spisza i Podhala
Ilustracja
I Rzeczpospolita w okresie konfederacji barskiej. Tereny okupowane przez Austrię zaznaczone kolorem ciemnobrązowym
Czas konfliktu

1769 – 1772

Miejsce konfliktu

Spisz i Podhale

Terytorium

Rzeczpospolita Obojga Narodów

Austriacka okupacja Spisza i Podhala – wiosną 1769 oddział konfederatów barskich, dowodzony przez Józefa Bierzyńskiego podjął nieudaną próbę opanowania zamku w Starej Lubowli, pozostającego w rękach Kazimierza Poniatowskiego. Ten poprosił wówczas Austriaków o zajęcie starostwa spiskiego[1].

Trwająca od 1769 okupacja terenów starostwa spiskiego przez Austrię, oficjalnie prowadzona była pod pretekstem utrzymywania kordonu sanitarnego chroniącego Królestwo Węgier przed epidemią dżumy. Od 1770 obejmowała także starostwa nowotarskie, czorsztyńskie i sądeckie. Aż do 1772 i I rozbioru Polski, gdy włączono je do państwa Habsburgów (do węgierskiej części), tereny te oficjalnie pozostawały częścią Korony Królestwa Polskiego.

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Władysław Konopczyński, Józef Bierzyński, w: Polski Słownik Biograficzny, Kraków 1936, t. II, s. 86.