Automatyczny sygnalizator skażeń GSP-1
Automatyczny sygnalizator skażeń GSP-1 – przyrząd rozpoznania bojowych środków trujących używany w ludowym Wojsku Polskim.
Charakterystyka przyrządu[edytuj | edytuj kod]
Pod koniec lat 50. XX w. na wyposażenie Wojska Polskiego wszedł automatyczny sygnalizator skażeń GSP-1. Było to pierwsze urządzenie tego typu wykorzystywane przez polskie wojska chemiczne. Był przeznaczony do automatycznego wykrywania w powietrzu i sygnalizowania obecności skażeń fosforoorganicznymi środkami trującymi typu G[1].
Podstawą detekcji była zachodząca na taśmie reakcja chemiczna, której produkty po zetknięciu ze środkami trującymi stawały się kolorowe. Zmiana zabarwienia taśmy nasyconej odczynnikiem była mierzona kolorymetrycznie. W przypadku zabarwienia taśmy na kolor czerwony automatycznie włączał się alarm świetlny i dźwiękowy. Przyrząd GSP-1 miał też możliwość wykrywania skażeń promieniotwórczych. Stosunkowo mała czułość i specyficzność reakcji Schönemanna spowodowały, iż pod koniec lat 60. XX w. rozpoczęto wycofywanie GSP-1 z wyposażenia, zastępując go nowymi wersjami tego przyrządu: GSP-11, a potem AVJ[2].
- Dane taktyczno-techniczne[1]
- Przyrząd posiadał jeden zakres pomiarowy, a czas jego reakcji na obecność fosforoorganicznych środków trujących wynosił 5 minut.
- Komplet odczynników zapewniał nieprzerwaną pracę przyrządu w ciągu 8 godzin.
- Zasilany był z baterii akumulatorów o masie 8 kg i napięciu 12 V.
- Masa przyrządu – 10 kg.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Nowak 2001 ↓, s. 87.
- ↑ Nowak 2001 ↓, s. 143.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Ireneusz Nowak: Wybrane problemy historii polskiej techniki wojskowej XX wieku. Sprzęt i środki wojsk chemicznych. T. 2. Warszawa: Akademia Obrony Narodowej, 2001. ISBN 83-88062-81-6.