Auxilia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
To jest stara wersja tej strony, edytowana przez Szoltys-bot (dyskusja | edycje) o 17:30, 24 mar 2018. Może się ona znacząco różnić od aktualnej wersji.

Auxilia (liczba mnoga od łac. auxilium „pomoc”) – starożytna formacja wojskowa działająca w ramach armii rzymskiej. Auxilia były wyspecjalizowanymi oddziałami z rzymskich prowincji i miały za zadanie wspierać główne siły pieszych legionów. Tymi jednostkami posiłkowymi była głównie jazda i łucznicy.

We wczesnym imperium istniały trzy rodzaje jednostek auxiliów:

  • skrzydła kawalerii – jednostki kawaleryjskie,
  • kohorty piesze (cohortes peditae) – lekka piechota towarzysząca legionom,
  • kohorty mieszane (cohortes equitatae) – niewielkie samodzielne jednostki dalekiego rozpoznania, zabezpieczenia, eskorty i łączności.

Żołnierz po odbyciu wieloletniej służby otrzymywał obywatelstwo rzymskie, a niekiedy dotyczyło to także jego żony i dzieci (o ile zaznaczono to w „akcie zaszczytnego zwolnienia ze służby”, tabula honestae missionis)[1]. Oficerami w oddziałach auxiliów byli ekwici. W późnym cesarstwie wśród auxiliów pojawiali się:

Przypisy

  1. Epigrafika. W: Vademecum historyka starożytnej Grecji i Rzymu. T. I. Warszawa: 1982, s. 200–203. ISBN 83-01-00743-5.