Banknot kolekcjonerski

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Banknot kolekcjonerski – papierowy znak pieniężny wydawany z myślą o kolekcjonerach papierowych pieniędzy. Banknoty są emitowane przy ważnych okazjach lub upamiętniające wybitne postacie z historii Polski. Podobnie jak obiegowe, są produkowane na zamówienie NBP przez Polską Wytwórnię Papierów Wartościowych S.A. w Warszawie.

Banknoty kolekcjonerskie odróżniają się od banknotów obiegowych bogatszą symboliką przedstawionych wizerunków oraz zmiennymi parametrami technicznymi i graficznymi wliczając w to użyte zabezpieczenia, kolorystykę, wymiary czy zastosowanymi technikami druku.

Banknoty wydawane od 2006 roku są prawnym środkiem płatniczym w Polsce i można nimi posługiwać się na takich samych zasadach, jak banknotami obiegowymi, jednak osiągają one wartość na rynku kolekcjonerskim znacznie wyższą od nominału. Sprzedawane przeważnie są w ochronnych etui papierowo-foliowych, na których zazwyczaj umieszczone są informacje związane z konkretną emisją[1].

Pierwszym polskim banknotem kolekcjonerskim był banknot "Jan Paweł II" o nominale 50 zł wyemitowanym w 2006 r.[2]

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Narodowy Bank Polski - Internetowy Serwis Informacyjny [online], www.nbp.pl [dostęp 2020-09-26] (pol.).
  2. Narodowy Bank Polski (autor korporatywny), Banknoty kolekcjonerskie, [w:] Narodowy Bank Polski – Internetowy Serwis Informacyjny [online], 2015 [dostęp 2015-12-21].