Basibranchial

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Basibranchial – skruktura anatomiczna występująca między innymi u ryb, wchodząca w skład łuków skrzelowych.

U spodoustych serie zaawansowanch ewolucyjnie basibranchial dzielą się na dwie części[1].

U Telestomi noszą one dobrze rozwinięte płytki zębowe, wyjątek stanowią dwudyszne[1].

Promieniopłetwe dysponują kilkoma centrami kostnienia w obrębie basibranchial. Zawsze występują też co najmniej 2 basibranchial[2]. Cecha ta wydaje się zaawansowana ewolucyjnie[3].

Mięśniopłetwe mają tylko jedno skostnienie odpowiadające basibranchial, za to duże, połączone stawowo z parzystymi elementami łuku, noszące dwie duże płytki zębowe. Podobnie nieparzysty basibranchial obecny był u eustenopterona, taki stan odziedziły też czworonogi. Pojedynczy basibranchial obserwuje się również u celakantokształtnych, ramieniopłetwych i Rhipidistia, nie wydaje się jednak, że może on stanowić dowód wspólnego pochodzenia, jest bowiem cechą prymitywną[4].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Nelson 1971 ↓, s. 80.
  2. Nelson 1971 ↓, s. 81.
  3. Nelson 1971 ↓, s. 82.
  4. Nelson 1971 ↓, s. 80-81.

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • G Nelson: Gill Arches and the Phylogeny of Fishes, with Notes on the Classification of Vertebrates. W: David W Greenfield: Systematic Ichthyology: A Collection of Readings. MSS Information Corporation, 1971.