Przejdź do zawartości

Basilica Aemilia

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Basilica Aemilia
Ilustracja
Pozostałości Bazyliki Emiliusza
Państwo

 Włochy

Miejscowość

Rzym

Typ budynku

bazylika

Rozpoczęcie budowy

55 p.n.e.

Ukończenie budowy

34 p.n.e.

Położenie na mapie Rzymu
Mapa konturowa Rzymu, w centrum znajduje się punkt z opisem „Basilica Aemilia”
Położenie na mapie Włoch
Mapa konturowa Włoch, w centrum znajduje się punkt z opisem „Basilica Aemilia”
Położenie na mapie Lacjum
Mapa konturowa Lacjum, w centrum znajduje się punkt z opisem „Basilica Aemilia”
Ziemia41°53′33,19″N 12°29′10,43″E/41,892553 12,486231

Basilica Aemilia, Basilica Paullibazylika znajdująca się w północno-wschodniej części Forum Romanum w Rzymie.

Bazylika została wzniesiona na miejscu wcześniejszej Bazyliki Fulvia z 179 roku p.n.e.[1][2] Jej budowę rozpoczął w 55 p.n.e. Lucjusz Emiliusz Lepidus Paullus, ukończona została jednak dopiero przez jego syna w 34 roku p.n.e. Zaledwie dwadzieścia lat później budowlę strawił pożar, po którym została odbudowana i, jak świadczy zachowana fragmentarycznie inskrypcja, poświęcona w 2 roku p.n.e. wnukom Augusta, Gajuszowi i Lucjuszowi. W 22 roku n.e. bazylika została odrestaurowana przez Marka Emiliusza Lepidusa[2].

Pliniusz Starszy (Historia naturalna 36,24) uważał Bazylikę Aemilia za jedną z najwspanialszych budowli w Rzymie[1]. Jej główną nawę obiegał dwukondygnacyjny portyk, którego kolumny, jońskie w dolnej i korynckie w górnej kondygnacji, wzniesiono z marmuru importowanego z wybrzeży Azji Mniejszej[2]. Fasadę zdobił fryz ozdobiony płaskorzeźbami przedstawiającymi wydarzenia z mitycznych początków Rzymu, takie jak porwanie Sabinek czy zdradę Tarpei. Jego pozostałości znajdują się obecnie w zbiorach Antiquario Forense[1].

Bazylika została poważnie zniszczona podczas zdobycia Rzymu przez Wizygotów w 410 roku[1]. Częściowo odrestaurowana pełniła dalej swoją funkcję do 847 roku, kiedy to zawaliła się podczas trzęsienia ziemi[2]. Ruiny przetrwały do czasów renesansu, kiedy to na początku XVI wieku rozebrano je na budulec[1]. Widoczne dzisiaj pozostałości bazyliki odsłonięte zostały w trakcie przeprowadzonych pod koniec XIX i na początku XX wieku prac archeologicznych[1].

Przypisy

[edytuj | edytuj kod]
  1. a b c d e f Encyclopedia of the History of Classical Archaeology. Edited by Nancy Thomson de Grummond. London: Routledge, 1996, s. 124-125. ISBN 1-884964-80-X.
  2. a b c d Amanda Claridge: Rome. Oxford: Oxford University Press, 1998, s. 69-71, seria: Oxford Archaeological Guides. ISBN 0-19-288003-9.

Linki zewnętrzne

[edytuj | edytuj kod]