Bawarski koń gorącokrwisty
| |
| Typ |
koń gorącokrwisty[1] |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Ważne regiony hodowli | |
| Wymiary | |
| Wysokość w kłębie | |
| Umaszczenie | |
| Wzorce rasy | |
| Equus ferus caballus | |
Bawarski koń gorącokrwisty – jedna z nowoczesnych niemieckich ras koni sportowych[1], dawniej ciężki koń roboczy[1], współcześnie wysokiej jakości koń przeznaczony do ujeżdżenia i skoków[2].
Historia[edytuj | edytuj kod]
Tysiąc lat temu w dolinie rzeki Rott powstała rasa koni rottalerów[1]. Były to koń roboczy i był on przodkiem dzisiejszych bawarskich koni gorącokrwistych[2]. Do hodowli używano koni z hodowli hiszpańskich, węgierskiej i północnoniemieckiej[1]. Zwierzęta przeznaczane były do celów dworskich i wojskowych[1]. Brały udział również w wyprawach krzyżowych[2], gdzie były chwalone i porównywane do konia fryzyjskiego[2]. W XVI wieku rasę tę systematycznie hodowano w klasztorach w Hornbach i Wörschweiler[2]. Jednocześnie trwała hodowla koni zimnokrwistych do prac ziemnych[1]. Rok 1754 uważa się za datę powstania obecnego konia, gdy urząd hodowlany w Monachium zapoczątkował regularną hodowlę[1]. Również w tym czasie zaczęły powstawać stadniny państwowe. W XVIII wieku rasa została udoskonalona przez sprowadzone z Anglii ogiery ras Cleveland Bay i Normandzki cob[2]. Pod koniec XIX wieku zostały skrzyżowane z oldenburgiem[2] i była to podstawa do hodowli współczesnego konia wyścigowego[2]. Dzięki zastosowaniu domieszki pełnej krwi, ciężki Rottaler stał się nieco lżejszym, ale wciąż potężnie zbudowanym koniem o wysokości 1,63 m[2]. Po II wojnie światowej[1] w celu rozwinięcia hodowli gorącokrwistych koni sportowych zaczęto wykorzystywać również ogiery mające wysoką wartość hodowlaną z innych rejonów Niemiec[1]. Nazwa Rottaler nie jest używana od lat 60. XX wieku[2], a nowoczesny bawarski koń gorącokrwisty jest atrakcyjnym koniem w lisim kolorze dawnego konia[2].
Opis[edytuj | edytuj kod]
Konie tej rasy podobne są do koni hanowerskich[1], oraz do belgijskiego konia gorącokrwistego[2]. Mają średniej wielkości głowę oraz dobrze osadzoną szyję[1]. Kłąb tych koni jest wyraźnie zaakcentowany, a łopatki ustawione ukośnie[1]. Bawarskie konie gorącokrwiste posiadają głęboką i szeroką klatkę piersiową[1]. Część lędźwiowa kręgosłupa oraz grzbiet są mocne, a kończyny krótkie, silne i mocne[1][2]. Zad tych koni jest ściśnięty. W kłębie mają od 162 do 170 cm[1], typowo 163 cm[2].
Cechy[edytuj | edytuj kod]
Konie te cechuje poprawna mechanika poruszania się oraz znakomita skoczność. Nadają się do ujeżdżania i skoków na poziomie międzynarodowym[2]. Konie bawarskie ochoczo pracują i są wytrzymałe. Na ogół są to zwierzęta o spokojnym temperamencie.
Umaszczenie[edytuj | edytuj kod]
Bawarski koń gorącokrwisty posiada najczęściej maść gniadą lub kasztanowatą, czasami też karą lub siwą[1]. W Niemczech kolor ten nazywa się mianem Fuchsfarbe – kolor lisi[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Martin Haller: Rasy koni. Warszawa: Multico Oficyna Wydawnicza, 2001, s. 47. ISBN 83-7073-121-X.
- Elwyn Hartley Edwards: Enzyklopädie der Pferde. München: Dorling Kindersley, 2000, s. 145. (niem.).