Bernard 74
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent |
Société des Avions Bernard |
| Typ | |
| Konstrukcja |
dolnopłat o konstrukcji drewnianej |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu |
21 października 1931 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
silnik gaźnikowy Gnome-Rhône 7Kbs |
| Moc |
280 KM (206 kW) |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
9,2 m |
| Długość |
6,66 m |
| Wysokość |
2,5 m |
| Powierzchnia nośna |
13,46 m² |
| Masa | |
| Własna |
831 kg |
| Startowa |
1106 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
304 km/h |
| Pułap |
8000 m |
| Zasięg |
500 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 karabiny maszynowe Vickers kal. 7,7 mm | |
| Użytkownicy | |
| Francja | |
| Rzuty | |
| |
Bernard 74 – francuski samolot myśliwski z okresu międzywojennego.
Historia[edytuj | edytuj kod]
W 1931 roku w wytwórni Société des Avions Bernard opierając się na konstrukcji samolotów sportowych Bernard 71 i Bernard 72 opracowano samolot myśliwski, który otrzymał oznaczenie Bernard 74. Był to dolnopłat o konstrukcji drewnianej, uzbrojony w 2 karabiny maszynowe, wyposażony w silnik o mocy 280 KM.
Pierwszy prototyp zbudowano już w lutym 1931 roku i oblatany, drugi prototyp został oblatany w dniu 21 października 1931 roku.
Z uwagi na zbyt słaby silnik pierwszy prototyp wyposażono w silniejszy silnik Gnome-Rhône 7Kd o mocy 360 KM (265 kW), co poprawiło jego osiągi – prędkość maksymalna wyniosła 355 km/h a pułap – 9380 metrów. Ten przebudowany samolot został oblatany w 1932 roku i otrzymał on oznaczenie Bernard 75.
Żaden z tych prototypów nie wzbudził zainteresowania francuskiego lotnictwa, które w tym czasie preferowało samoloty dwupłatowe. W związku z tym po zbudowaniu dwóch prototypów wersji Bernard 74 i przebudowaniu jednego z nich na wersję Bernard 75 zakończono badania nad nimi. Stały się one jednak podstawą do konstrukcji kolejnego samolotu Bernard 260.
Użycie w lotnictwie[edytuj | edytuj kod]
Samoloty Bernard 74 i Bernard 75 były poddane tylko testom fabrycznym.
Opis techniczny[edytuj | edytuj kod]
Samolot myśliwski Bernard 74 był dolnopłatem o konstrukcji drewnianej. Kadłub mieścił odkrytą kabinę pilota. Napęd stanowił silnik gwiazdowy, 7-cylindrowy, chłodzony powietrzem. Podwozie klasyczne, stałe.
Uzbrojenie stanowiły 2 karabiny maszynowe Vickers kal. 7,7 mm, synchronizowane.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jean Liron: Les Avions Bernard. Paryż: Éditions Larivière S.A., 1990, s. 187-195, 225. (fr.).
- William Green, Gordon Swanborough: The complete book of fighters. London: Salamander Book, 2001, s. 61. ISBN 978-0-86288-220-4. (ang.).