Bistrica (obwód Błagojewgrad)
Na mapach: 
42°03′27″N 23°11′08″E/42,057500 23,185556
42°03′27″N 23°11′08″E/42,057500 23,185556
| Państwo | |
|---|---|
| Obwód | |
| Gmina | |
| Powierzchnia |
171,498 km² |
| Wysokość |
893 m n.p.m. |
| Populacja (2018) • liczba ludności |
|
| Nr kierunkowy |
073 |
| Kod pocztowy |
2724 |
| Tablice rejestracyjne |
Е |
Położenie na mapie Bułgarii  | |
| 42°03′27″N 23°11′08″E/42,057500 23,185556
| |
Bistrica (bułg. Бистрица) – wieś w Bułgarii, w obwodzie Błagojewgrad, w gminie Błagojewgrad. Według danych szacunkowych Ujednoliconego Systemu Ewidencji Ludności oraz Usług Administracyjnych dla Ludności, 15 grudnia 2018 roku miejscowość liczyła 63 mieszkańców[1].
Opis[edytuj | edytuj kod]
W miejscowości znajduje się cerkiew Św. Jerzego z 1861 roku.
Wokół miejscowości znajduje się wiele krzyży oraz kapliczek.
Osoby związane z miejscowością[edytuj | edytuj kod]
Urodzeni[edytuj | edytuj kod]
- Kote Bistriszki – wojewoda WMOK, uczestnik powstania Gornej Dżumai[2]
- Panajot Christow – bułgarski macedońsko-adrianopolski ochotnik czety Donczo Złatkowa[3]
- Stefan Dosew – bułgarski partyzant, przywódca BK Bułgarskiej Partii Komunistycznej
- Kole Iliew – bułgarski macedońsko-adrianopolski ochotnik czety Donczo Złatkowa[4]
- Stanoj Krekmanski (1915–1942) – bułgarski partyzant, działacz WMRO
- Angeł Nikołow – bułgarski macedońsko-adrianopolski ochotnik czety Donczo Złatkowa[5]
- Łazar Petrow (1811–1900) – bułgarski malarz
- Iwan Rajnow (1860–1944) – bułgarski działacz ruchu narodowo-wyzwoleńczego
- Christo Stojkow – bułgarski czetnik WMRO[6]
- Kirił Szirokanski (1913–2002) – bułgarski kmet Błagojewgradu
Zmarli[edytuj | edytuj kod]
- Kosta Sandew (1883–1923) – bułgarski rewolucjonista komunistyczny
Związani[edytuj | edytuj kod]
- Georgi Gawriłow – bułgarski egzarcha[7]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Таблица на населението по постоянен и настоящ адрес. Единна система за гражданска регистрация и административно обслужване на населението. [dostęp 2019-02-07]. (bułg.).
- ↑ Борис Николов: Вътрешна македоно-одринска революционна организация. Войводи и ръководители (1893–1934). Sofia: Биографично-библиографски справочник, 2001, s. 18.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912–1913 г. Личен състав. Главно управление на архивите, 2006, s. 776.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912–1913 г. Личен състав. Главно управление на архивите, 2006, s. 312.
- ↑ Македоно-одринското опълчение 1912–1913 г. Личен състав. Главно управление на архивите, 2006, s. 495.
- ↑ Борис Николов: ВМОРО – псевдоними и шифри 1893–1934. Звезди, 1999, s. 79.
- ↑ Българската възрожденска интелигенция (енциклопедия). Sofia: Д-р Петър Берон, 1988, s. 131.
