Bitwa o Nową Kartaginę

Bitwa o Nową Kartaginę

II wojna punicka 218–201 p.n.e.
Cartagena
Czas	209 p.n.e.
Miejsce	Kartagena, region Murcii
Terytorium	Hiszpania
Wynik	zwycięstwo Rzymian
Strony konfliktu
Kartagina Republika rzymska
Dowódcy
Magon Publiusz Korneliusz Scypion
Siły
1 000 Kartagińczyków, 2 000 obrońców miasta 25 000 piechoty, 2 500 jazdy, 100 okrętów
Straty
wysokie, masakra obrońców nieznane
Położenie na mapie świata miejsce bitwy
37°36′00″N 0°58′57″W

Bitwa o Nową Kartaginę – starcie zbrojne, które miało miejsce w roku 209 p.n.e.

Przed bitwą

Równocześnie z walkami prowadzonymi przez Hannibala w Italii, zaostrzyła się sytuacja w Hiszpanii, gdzie stały siły kartagińskie dowodzone przez Hazdrubala, Magona i Hazdrubala syna Giskona. Po sukcesach Kartagińczyków w roku 211 p.n.e. oraz śmierci Korneliusza Scypiona, Rzymianie wysłali do Hiszpanii nowe wojska pod wodzą Gajusza Klaudiusza Nerona, które miały połączyć się z siłami legata Lucjusza Marcjusza.

Kolejny rok przyniósł sukcesy Kartagińczykom, którzy wyparli Rzymian z niemalże całej Hiszpanii. W roku 210 p.n.e. senat rzymski wysłał do Iberii kolejną armię w sile 10 000 piechoty i 2500 jazdy pod wodzą Publiusza Korneliusza Scypiona, który po pokonaniu przeciwnika nad rzeką Ebro w roku 209 p.n.e. wyruszył na stolicę Kartagińczyków w Hiszpanii - Nową Kartaginę. Po wzmocnieniu siły wojska Scypiona wynosiły 25 000 piechoty i 2 500 jazdy wspieranych przez flotę rzymską (ok. 100 okrętów). Stacjonujący w mieście Magon dysponował siłami 1 000 ludzi oraz 2 000 uzbrojonych mieszkańców.

Bitwa

Po dotarciu do miasta Rzymianie rozłożyli się obozem a flota zajęła stanowiska od strony morza. Do pierwszego starcia doszło już następnego dnia, kiedy to oddział 500 ludzi Magona zaatakował 2 000 Rzymian przygotowujących się do szturmu. Po krótkiej walce Kartagińczycy, ponosząc pewne straty wycofali się do miasta. Równocześnie pozostali legioniści przystawiali drabiny do murów z innej strony, próbując wedrzeć się do środka. Atak zakończył się porażką Rzymian, a wielu z nich poległo spadając z dużej wysokości z drabin. Następnego dnia Rzymianie w większej sile podjęli kolejny szturm. Nowe oddziały w sile 500 ludzi zaatakowały od strony mielizny, gdzie nie było obrony kartagińskiej. Po wejściu na mury, Rzymianie weszli od tej strony do miasta likwidując obrońców i otwierając bramy, przez które wdzierali się pozostali żołnierze. Doszło do masakry ludności i rabunku miasta. Niedobitki obrońców z Magonem na czele po schronieniu się w miejscowej cytadeli, poddały się Rzymianom. Dopiero wówczas Scypion nakazał zaprzestania rzezi. W mieście Rzymianie zdobyli olbrzymie łupy, Kartagińczyków sprzedano w niewolę, natomiast rdzennym Iberyjczykom darowano wolność, dzięki czemu większość miejscowych plemion przeszła na stronę Scypiona.

Zobacz też

• Oblężenie Kartaginy

Literatura

• Bernard Nowaczyk: Kartagina 149–146 p.n.e., Wyd. Bellona, Warszawa 2008.