Bitwa pod Białą Cerkwią (1612)
| |||
| Czas |
jesień 1612 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce | |||
| Terytorium | |||
| Przyczyna |
tatarski najazd łupieski | ||
| Wynik |
zwycięstwo Kozaków zaporoskich | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
Bitwa pod Białą Cerkwią – bitwa między wojskami Chanatu Krymskiego, a Kozakami zaporoskimi odbyła się na jesieni 1612 roku w okolicy Białej Cerkwi. Zakończyła się zwycięstwem Kozaków i rozbiciem oddziału tatarskiego.
Po kolejnej nieudanej wyprawie magnaterii polskiej na Mołdawię pod wodzą Stefana Potockiego i przegraniu przez niego bitwy pod Sasowym Rogiem, na jesieni nastąpił szereg odwetowych najazdów tatarskich na ziemie ukrainne, nakazanych im przez sułtana tureckiego. Zagony tatarskie zapuściły się bardzo głęboko w ziemie polskie, rabując i paląc wsie i miasteczka. Na powracające z łupieżczej wyprawy Tatarów uderzyły oddziały Kozaków zaporoskich. Rozbili doszczętnie cały czambuł i uwolnili 5 000 jeńców, porwanych w jasyr[1][2][3].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Zbigniew Wójcik: Dzikie Pola w ogniu. O Kozaczyźnie w dawnej Rzeczypospolitej. Warszawa: Wiedza Powszechna, 1971, s. 88.
- ↑ Maurycy Horn. Chronologia i zasięg najazdów tatarskich na ziemie Rzeczypospolitej Polskiej w latach 1600-1647. „SMHW”. VIII/1, s. 13, 1962. Białystok. ISSN 0562-2786.
- ↑ Zbigniew Wójcik: Wojny kozackie w dawnej Polsce. T. 27. Kraków: KAW, 1994, s. 25, seria: DNiPP. ISBN 83-03-02744-1.