Bitwa pod Krzepinem
50°45′07″N 19°56′51″E/50,751944 19,947500| II wojna światowa | |||
| Czas |
27 października 1944 | ||
|---|---|---|---|
| Miejsce |
okolice Krzepina | ||
| Terytorium | |||
| Przyczyna |
likwidacja partyzantów na zapleczu frontu | ||
| Wynik |
zwycięstwo polskich oddziałów partyzanckich | ||
| Strony konfliktu | |||
| |||
| Dowódcy | |||
| |||
| Siły | |||
| |||
| Straty | |||
| |||
Położenie na mapie Polski w 1939  | |||
| 50°45′07″N 19°56′51″E/50,751944 19,947500
| |||
Bitwa pod Krzepinem – zwycięska bitwa partyzancka stoczona 27 października 1944 roku pod Krzepinem przez oddziały Armii Krajowej i Batalionów Chłopskich przeciwko żandarmerii niemieckiej w sile trzech batalionów[1].
Przebieg bitwy[edytuj | edytuj kod]
Do walki doszło w czasie akcji oczyszczenia zaplecza frontu wschodniego przez Niemców. Kwaterujący w okolicy Krzepina partyzanci dowodzeni przez majora Adama Szajnę zostali zaatakowani przez 3 bataliony żandarmerii niemieckiej. Duży wpływ na przebieg bitwy miał patrol III plutonu 2 kompanii, który ostrzelał grupę niemieckich koniowodnych, którzy nie zapanowali nad końmi - które jak oszalałe wpadły na żołnierzy niemieckich[2]. W toku dalszej walki partyzanci tracąc 3 zabitych i mając 5 rannych zadali atakującym dotkliwe straty, wynoszące 31 zabitych, 3 rannych, 99 wziętych do niewoli. To zadecydowało, że Niemcy zrezygnowali z dalszej walki i wycofali się. Partyzanci natomiast zmienili miejsce kwaterowania udając się w kierunku Lipna[3]. Pomimo że partyzanci nie zostali rozbici jako należący do 74 pułku piechoty wchodzącego w skład 7 Dywizji Piechoty Armii Krajowej zostali zdemobilizowani[4].
Upamiętnienie[edytuj | edytuj kod]
W okresie Polski Ludowej zwycięską bitwę oddziałów Armii Krajowej i Batalionów Chłopskich upamiętniono pomnikiem w Krzepinie[5].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b Jodła 1988 ↓, s. 510.
- ↑ Czas bitew 1993 ↓, s. 237.
- ↑ Walki zbrojne 1977 ↓, s. 247-248.
- ↑ Szajna Adam "Kruk", "Roztoka" - AK Okręg Kielce [online], akokregkielce.pl [dostęp 2020-04-21] (pol.).
- ↑ Przewodnik 1988 ↓, s. 175,.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Wojciech Borzobohaty: Jodła. Okręg radomsko-kielecki ZWZ-AK 1939-1945. Warszawa: Instytut Wydawniczy Pax, 1988.
- Bolesław Dolata, Tadeusz Jurga: Walki zbrojne na ziemiach polskich 1939-1945. Wybrane miejsca bitew, walk i akcji bojowych. Warszawa: Wydawnictwo Ministerstwa Obrony Narodowej, 1977.
- Przewodnik po upamiętnionych miejscach walk i męczeństwa lata wojny 1939–1945. Warszawa: Wydawnictwo Sport i Turystyka, 1988.
- Lesław Bartelski: Czas bitew: opowieść o AK od lipca 1943 po styczeń 1944. Warszawa: Prywatne Policealne Studium Handlowe, 1993.