Budynek Biblioteki Czartoryskich w Krakowie
| |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Miejscowość | |
| Adres | |
| Architekt | |
| Rozpoczęcie budowy |
1958 |
| Ukończenie budowy |
1960 |
Położenie na mapie Krakowa  | |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
 50°03′49,60″N 19°56′22,50″E/50,063778 19,939583
| |
Budynek Biblioteki Czartoryskich – modernistyczny budynek przy ulicy św. Marka na krakowskim Starym Mieście, będący siedzibą Biblioteki Książąt Czartoryskich.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Budynek został wzniesiony w latach 1958–1960 na miejscu zburzonej w 1939 oficyny tylnej Pałacu Wodzickich przy ulicy św. Jana 11. Jego projektantem był architekt Marian Jaroszewski. Przeprowadzka księgozbioru do nowej siedziby zakończyła się w 1961. W 2010 budynek przeszedł generalny remont elewacji[1].
Architektura[edytuj | edytuj kod]
Budynek został wybudowany na planie zbliżonym do prostokąta. Jest on trzypiętrowy i trzytraktowy. Ma podpiwniczenie. Nakryty jest żelbetowym stropodachem[1].
Fasada gmachu ma modernistyczny wystrój. Jest ona trzypiętrowa, tynkowana. W partii parteru jest niesymetryczna, pokryta boniowaniem w tynku, kontynuującym kompozycyjnie wystrój elewacji sąsiedniego Pałacu Wodzickich, z prostokątnymi otworami bram i drzwi. W ósmej osi parteru znajduje się kamienny, profilowany portal z wejściem głównym. Partia parteru oddzielona jest od partii pięter gzymsem kordonowym. W partii pięter fasada jest symetryczna, dwudziestojednoosiowa, z pionowymi wnękami otworów okiennych przez całą wysokość. Fasadę wieńczy gzyms koronujący. Elewacja tylna jest czternastoosiowa w partii parteru i osiemnastoosiowa w partii pięter, z gładkim parterem i oddzieloną gzymsem ostatnią kondygnacją. W części zachodniej ma trójosiowe załamanie[1].
Na parterze budynku znajduje się sień przejazdowa na podworzec oraz sień wejściowa, łącząca się z holem i żelbetową klatką schodową w trakcie tylnym, dwubiegową do pierwszego piętra, a wyżej trójbiegową. Wnętrza nakryte są stropami żelbetowymi z sufitami[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d Paweł Dettloff, Rafał Nestorow, Andrzej Włodarek: Katalog zabytków sztuki w Polsce. T. IV: Miasto Kraków. Cz. XII: Śródmieście: Ulica Świętego Jana. Warszawa: Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk, 2015, s. 107–108. ISBN 978-83-63877-82-8.