Budynek przy ul. 2 Pułku Strzelców Podhalańskich 1 w Sanoku

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Budynek przy ul. 2 Pułku Strzelców Podhalańskich 1 w Sanoku
Symbol zabytku nr rej. A-226 z 23.11.1990[1]
Ilustracja
Budynek w 2016 roku
Państwo

 Polska

Miejscowość

Sanok

Adres

ul. 2 Pułku Strzelców Podhalańskich 1
38-500 Sanok
(Śródmieście)

Rozpoczęcie budowy

ok. 1860

Ważniejsze przebudowy

1912-1926

Pierwszy właściciel

Tchorzniccy

Kolejni właściciele

Jadwiga Lorenc

Położenie na mapie Sanoka
Mapa konturowa Sanoka, blisko centrum na lewo u góry znajduje się punkt z opisem „Budynek przy ul. 2 Pułku Strzelców Podhalańskich 1 w Sanoku”
Położenie na mapie Polski
Mapa konturowa Polski, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Budynek przy ul. 2 Pułku Strzelców Podhalańskich 1 w Sanoku”
Położenie na mapie województwa podkarpackiego
Mapa konturowa województwa podkarpackiego, blisko centrum na dole znajduje się punkt z opisem „Budynek przy ul. 2 Pułku Strzelców Podhalańskich 1 w Sanoku”
Położenie na mapie powiatu sanockiego
Mapa konturowa powiatu sanockiego, u góry znajduje się punkt z opisem „Budynek przy ul. 2 Pułku Strzelców Podhalańskich 1 w Sanoku”
Ziemia49°33′54,8″N 22°12′04,0″E/49,565222 22,201111

Budynek przy ul. 2 Pułku Strzelców Podhalańskich 1 w Sanoku (także „Lorencówka”) – budynek położony w Sanoku.

Budynek pochodzi z 2. poł. XIX wieku[2]. Pierwotnie stanowił browar rodziny Tchorznickich[2]. Nieopodal (pod późniejszym adresem ulicy Żwirki i Wigury 6 istniał dworek Tchorznickich)[3].

Pierwotnie budynek figurował pod numerem konskrypcyjnym 175[4]. Według innej wersji w XIX wieku browar leżący u styku ulicy z ulicą Szopena leżał pod numerem 214[5]. W późniejszym czasie został przekształcony na dom mieszkalny rodziny Lorenc (w tym Jadwigi)[2][3]. Z tego względu zyskał przydomek „Lorencówka”[2]. W 1931 właścicielami budynku byli spadkobiercy: Tadeusz Lorenc, Maria Bilińska[4].

W latach 60. XX wieku w dwóch pomieszczeniach budynku została ulokowana kierowana przez Wojciecha Kurpika pracownia konserwacji zabytków ruchomych Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku (którego siedziba administracyjna mieści się nieopodal, w budynku zajazdu przy ul. R. Traugutta 3)[6].

W latach 90. XX wieku w budynku funkcjonowała kawiarnia „U Hafranka”[7]. Około 2003 w budynku zorganizowano klub „Pani K” (właściciel: Michał Szul)[8][9].

Budynek został wpisany do wojewódzkiego[1] oraz do gminnego rejestru zabytków miasta Sanoka[10].

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Rejestr zabytków nieruchomych – województwo podkarpackie [online], Narodowy Instytut Dziedzictwa, 30 września 2023, s. 144 [dostęp 2016-10-19].
  2. a b c d Agata Skowrońska-Wydrzyńska, Maciej Skowroński: Sanok. Zabytkowa architektura miasta. Sanok: San, 2004, s. 17. ISBN 83-919725-2-6.
  3. a b Edward Zając. Zostało ich tak niewiele. „Gazeta Bieszczadzka”, s. 8, Nr 9 (136) z 9 maja 1997. 
  4. a b Akta miasta Sanoka. Wykaz ulic i mieszkań w mieście Sanoku 1931 r. (zespół 135, sygn. 503). AP Rzeszów – O/Sanok, s. 97.
  5. Wojciech Sołtys. Z dziejów Sanoka pod zaborami. „Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku”. Nr 27, s. 94, 1981. Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku. 
  6. Stefan Stefański. Cele i osiągnięcia Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku w latach 1958-1969. „Materiały Muzeum Budownictwa Ludowego w Sanoku”. Nr 10, s. 22, 1969. 
  7. Królewskie Wolne Miasto Sanok. Informator miejski. Bydgoszcz: Journal, 1995, s. 31. ISBN 83-86002-54-9.
  8. Bartosz Błażewicz. Taki klimat. „Tygodnik Sanocki”. Nr 5 (691), s. 7, 4 lutego 2005. 
  9. Klub Pani K. pkt.pl. [dostęp 2016-09-06].
  10. Zarządzenie Burmistrza Miasta Sanoka nr 42/2015 z 9 marca 2015. bip.um.sanok.pl, 2015-03-09. s. 1. [dostęp 2016-10-19].