Bujak (Tatry)

Bujak (słow. Bujak) – grzęda opadająca z głównej grani Tatr Bielskich na Polanę pod Muraniem w słowackich Tatrach Bielskich^[1]. Wyrasta ze Skrajnej Murańskiej Czubki i opada w kierunku południowo-zachodnim, oddzielając Bujakowy Żleb (po zachodniej stronie) od Stefanowej Doliny (po wschodniej stronie). W najwyższej części jest to tylko trawiasta wypukłość, niżej przechodzi w wyraźną, porośniętą kosodrzewiną i lasem grzędę. W środkowej części, po orograficznie lewej stronie grzbiet ten podcięty jest pasem pionowych ścian zbudowanych głównie ze skał krzemianowych. W zbudowanych ze skał węglanowych Tatrach Bielskich jest to osobliwość, na którą zwrócił uwagę już Stanisław Sokołowski w 1948 roku^[2].

W środkowej części Bujaka, na wysokości około 1540 m znajduje się Bujakowa Płaśń, a na niej jedna z najładniej położonych chatek Tatrzańskiego Parku Narodowego. Z Polany pod Muraniem lasem Bujaka prowadzi do niej wygodna, mało stroma ścieżka. Poniżej chatki na wysokości około 1360 m znajduje się skrzyżowanie ścieżek. Ścieżki te są staranie utrzymane i w wielu miejscach wzmocnione murkami. Powyżej Bujakowej Płaśni grzęda robi się bardziej stroma, jej grzbietowe partie mają postać grzebienia z kilkoma skalnymi uskokami^[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

↑ Tatry Wysokie i Tatry Bielskie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2006, ISBN 83-87873-26-8 .
↑ ^a ^b WładysławW. Cywiński WładysławW., Tatry Bielskie, część zachodnia. Przewodnik szczegółowy'', t. 4, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1997, ISBN 83-7104-015-6 .

[polk-1] Tatry Wysokie i Tatry Bielskie słowackie i polskie. Mapa turystyczna 1:25 000, Warszawa: Wydawnictwo Kartograficzne Polkart Anna Siwicka, 2006, ISBN 83-87873-26-8 .

[cw-2] WładysławW. Cywiński WładysławW., Tatry Bielskie, część zachodnia. Przewodnik szczegółowy'', t. 4, Poronin: Wydawnictwo Górskie, 1997, ISBN 83-7104-015-6 .

[1]

[2]