CSS Jackson
| Historia | |
| Stocznia | |
|---|---|
| Wodowanie | |
Zamówiony dla  Stany Zjednoczone
| |
| Nazwa |
Yankee |
 Stany Skonfederowane
| |
| Wejście do służby | |
| Los okrętu |
zatopiony w kwietniu 1862 |
| Dane taktyczno-techniczne | |
| Wyporność |
297t[1] |
| Napęd | |
| maszyna parowa napędzająca boczne koła łopatkowe | |
| Uzbrojenie | |
| 2 działa 32-funtowe[2] | |
| Załoga |
75 |
CSS Jackson – kanonierka bocznokołowa marynarki Skonfederowanych Stanów Ameryki (Confederate States Navy) z okresu wojny secesyjnej.
Historia[edytuj | edytuj kod]
Okręt został zbudowany w Cincinnati w 1849 jako cywilny szybki bocznokołowy holownik rzeczny z napędem parowym, noszący nazwę „Yankee”. 9 maja 1861 został zakupiony przez komandora por. L. Rousseau w imieniu rządu Skonfederowanych Stanów Ameryki w Nowym Orleanie i wcielony do marynarki jako CSS „Jackson”[2]. Okręt został wzmocniony i uzbrojony w dwa gładkolufowe odprzodowe działa 32-funtowe.
Służba podczas wojny secesyjnej[edytuj | edytuj kod]
6 czerwca 1861 dowódcą okrętu został kapitan marynarki (Lt.) W. Gwathmey. Został on skierowany początkowo do eskadry komandora G. Hollinsa, działającej w górnym biegu Missisipi, w rejonie nowo opanowanego miasta Columbus w Kentucky[2].
4 września 1861 doszło do pierwszego spotkania na rzece między okrętami obu stron, kiedy to "Jackson" wspierany przez baterie nadbrzeżne stoczył krótką nierozstrzygniętą potyczkę z silniejszymi od niego kanonierkami chronionymi drewnem (timberclads) USS „Lexington” i „Tyler" pod Hickman w Kentucky. Okręty Unii wycofały się, gdy prąd zaczął je znosić w kierunku pozycji konfederatów[2]. 10 września doszło do kolejnej potyczki z kanonierkami timberclads „Lexington” i „Conestoga” pod Lucas Bend w stanie Missouri. "Jackson" był wspierany przez artylerię z brzegu, ale po uszkodzeniu pociskiem 8-calowym w sterówkę i burtę, wycofał się, na jednej działającej maszynie parowej[2].
CSS „Jackson” następnie został przebazowany w dół rzeki wraz z eskadrą Hollinsa i 12 października 1861 wziął udział w starciu zespołu konfederackiego wraz z taranowcem CSS „Manassas” z okrętami Unii wpływającymi na deltę Missisipi, zakończonym uszkodzeniem okrętów Unii i odwrotem obu stron[2]. Następnie przeszedł w skład sił broniących fortów Jackson i St. Philip, zagradzających dostęp do Nowego Orleanu, które były ostrzeliwane przez okręty moździerzowe Unii między 18 a 24 kwietnia. 23 kwietnia „Jackson” został wysłany w celu uczynienia kanałów powyżej fortów niedostępnymi dla okrętów Unii, lecz zadanie to okazało się niewykonalne i okręt powrócił do Nowego Orleanu[2]. Jego dowódcą był wówczas kpt. mar. (Lt) F. B. Renshaw[2]. Po kapitulacji Nowego Orleanu, "Jackson" został tam samozatopiony przez konfederatów[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Jackson w serwisie Dictionary of American Naval Fighting Ships (DANFS) Naval Historical Center [dostęp 20-9-2011]
- Angus Konstam, Mississippi River Gunboats of the American Civil War 1861-1865, New Vanguard 46, Osprey Publishing, 2002, ISBN 1-84176-413-2.
| Kanonierki | |
|---|---|
| Taranowce |
