Caproni A.P.1
| |
| Dane podstawowe | |
| Państwo | |
|---|---|
| Producent | |
| Typ |
samolot szturmowy |
| Konstrukcja |
dolnopłat, podwozie klasyczne |
| Załoga |
1 |
| Historia | |
| Data oblotu | |
| Lata produkcji | |
| Liczba egz. |
57 |
| Liczba wypadków |
1 |
| Dane techniczne | |
| Napęd |
silnik 9-cylindrowy Piaggio IX R.C. / 9-cylindrowy silnik gwiazdowy Alfa Romeo 125 RC.35 / 9-cylindrowy silnik Alfa Romeo 126 RC.34 |
| Moc |
600 KM / 680 KM / 780 KM |
| Wymiary | |
| Rozpiętość |
13,01 m |
| Długość |
9,34 m |
| Wysokość |
3 m |
| Powierzchnia nośna |
27,01 m² |
| Masa | |
| Własna |
1940 kg |
| Startowa |
2750 kg |
| Osiągi | |
| Prędkość maks. |
345 km/h |
| Pułap |
7800 m |
| Zasięg |
1500 km |
| Dane operacyjne | |
| Uzbrojenie | |
| 2 karabiny maszynowe 7,7 mm w owiewkach podwozia lub 12,7 mm w skrzydłach / 500 kg bomb | |
| Liczba miejsc | |
| 2 | |
| Użytkownicy | |
| Włochy, Salwador, Paragwaj, Hiszpania | |
Caproni A.P. 1 – włoski samolot szturmowy.
Maszyna została opracowano z poleceniami Amadeo Mecozziego. Konstrukcja oparta na samolocie Caproni Ca.301 napędzanego 9-cylindrowym silnikiem Piaggio IX R.C. o mocy 600 KM. Wolnonośna konstrukcja dolnopłatu o masie 1850 kg. Oparty został na chromowo-molibdenowej kratownicy, na którą zostało nałożone płótno i sklejka. W owiewkach podwozia umieszczono dwa karabiny maszynowe Breda SAFAT kal. 7,7 mm, zastąpionych później karabinami maszynowymi kalibru 12,7 mm zamontowanymi w skrzydłach. Samolot miał opcję zamontowania kabiny strzelca pokładowego.
Osiągi samolotu Ca.301 były bardzo niskie, co nie przełożyło się na większą produkcję zakończoną po dwóch egzemplarzach o numerach: MM.242 i 243, który był wersją A.P. 1bis oznaczoną fabrycznie Ca.305 oraz późniejszym prototypem MM.289, który fabrycznie nazwano Ca.304. W kwietniu 1935 roku włoski rząd zamówił 12 maszyn seryjnych Ca.305 z silnikami RC.40 P.IX i pierścieniami Townenda. Ładunki bomb, jakie miały być przenoszone miały mieć masę 500 kg i być zawieszone w wewnętrznej komorze. Maszyny dostarczono do lutego 1936 roku.
Późniejsza wersja miała otrzymać mocniejszy silnik gwiazdowy Alfa Romeo 125 RC.35 z mocą 650 KM z osłoną NACA. Zwiększono tym samym rozpiętość skrzydeł o 1,01 metra, co zwiększyło tym samym powierzchnię nośną o 3,01 m². Włoskie lotnictwo zamówiło 22 marca 1936 roku 27 samolotów. Otrzymały one oznaczenia fabryczne Ca.307. Wyposażono w nie dwa pułki szturmowe w sile po dwa dywizjony. Po wycofaniu samolotów z jednostek liniowych samoloty służyły do treningów.
Jeden samolotów drugiej serii produkcyjnej przeznaczony został do demonstracji klientom zagranicznym. Otrzymano dwa zamówienia z krajów Ameryki Południowej. Cztery samoloty zakupił Salwador, osiemnaście Paragwaj i 4 w wersji z pływakami. Z przyczyn technicznych dotarło do Paragwaju tylko siedem sztuk. Pozostałe samoloty trafiły do sił włoskich i jesienią 1938 roku wysłano je do Hiszpanii, uzupełniając włoski korpus ekspedycyjny. Samoloty ciągle służyły do celów treningowych.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Lotnictwo, „Caproni A.P.1”, nr 3/2016, s. 86-87, ISSN 1732-5323.