Cavinula pseudoscutiformis
| Systematyka[1] | |||
| Domena | |||
|---|---|---|---|
| Królestwo | |||
| Gromada | |||
| Klasa | |||
| Podklasa |
Bacillariophycidae | ||
| Rząd | |||
| Podrząd | |||
| Rodzina | |||
| Rodzaj | |||
| Gatunek |
Cavinula pseudoscutiformis | ||
| Nazwa systematyczna | |||
| Cavinula pseudoscutiformis (Hustedt) D.G. Mann i Stickle 1990 | |||
| Synonimy | |||
| |||
Cavinula pseudoscutiformis (syn. Navicula pseudoscutiformis) – gatunek okrzemek występujących w wodach miękkich na nizinach i w górach[2].
Gatunek po raz pierwszy opisany z jezior w okolicach Plön (Szlezwik-Holsztyn) przez Friedricha Hustedta, który wówczas uznał go za przedstawiciela rodzaju Navicula. Już wcześniej osobniki tego gatunku były opisywane jako odmiana Navicula scutelloides var. minutissima[1].
Morfologia[edytuj | edytuj kod]
Okrywy szeroko eliptyczne lub prawie okrągłe. Długość 3,5–25 μm, szerokość 3–17 μm. Prążki 20–26 w 10 μm, na całej powierzchni okrywy silnie do bardzo silnie promienistych, w środku naprzemiennie dłuższe i krótsze. Areole 20 do ponad 30 w 10 μm, zazwyczaj dobrze widoczne także u mniejszych okazów. Pole środkowe bardzo słabo wykształcone lub jest go brak. Rafa nitkowata, o bardzo prostym przebiegu z raczej oddalonymi od siebie porami środkowymi[2].
Ekologia[edytuj | edytuj kod]
Cavinula pseudoscutiformis jest gatunkiem bentosowym. Zasiedla głównie wody miękkie na nizinach i w górach. W twardowodnych, alkalicznych wodach również występuje, ale tylko w populacjach o niewielkiej liczbie osobników. Optimum ekologiczne gatunku, który uważany jest za wskaźnik bardzo dobrej jakości wód, niewątpliwie występuje w wodach stojących. Z wód płynących znane są jedynie nieliczne doniesienia[2]. Gatunek kosmopolityczny[1].
W polskim wskaźniku okrzemkowym do oceny stanu ekologicznego jezior jest uznany za gatunek referencyjny dla wszystkich typów jezior, a przypisany wskaźnik saprobii – 0,4 – wskazuje na preferencje wód czystych[3]. W analogicznym wskaźniku dla rzek (IO) uznany za gatunek referencyjny zarówno dla rzek o podłożu węglanowym, jak i krzemianowym. Przypisano mu wartość wskaźnika trofii równą 1,4, natomiast wskaźnika saprobii 1,0, co odpowiada preferencjom wód mało zanieczyszczonych[4].
Gatunki podobne[edytuj | edytuj kod]
Cavinula cocconeiformis posiada bardziej rombowato-lancetowatąte okrywy. Cavinula jaernefeltii różni się gęściej ustawionymi areolami (30–40 w 10 μm), które widoczne są tylko u większych osobników, i poprzez słabiej promieniste ustawienie prążków w środku okrywy. Cavinula scutelloides jest wyraźnie rzadziej prążkowana (7–14 w 10 μm)[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c M.D. Guiry 2002 www.algaebase.org, National University of Ireland, Galway.
- ↑ a b c d Małgorzata Bąk i inni, Klucz do oznaczania okrzemek w fitobentosie na potrzeby oceny stanu ekologicznego wód powierzchniowych w Polsce, wyd. I, Warszawa: Główny Inspektorat Ochrony Środowiska, 2012, s. 63.
- ↑ Aleksandra Zgrundo, Łukasz Peszek, Anita Poradowska, Podręcznik do monitoringu i oceny jeziornych jednolitych części wód powierzchniowych na podstawie fitobentosu, Warszawa: Główny Inspektorat Ochrony Środowiska, 2018, s. 43.
- ↑ Aleksandra Zgrundo, Łukasz Peszek, Anita Poradowska, Podręcznik do monitoringu i oceny rzecznych jednolitych części wód powierzchniowych na podstawie fitobentosu, Warszawa: Główny Inspektorat Ochrony Środowiska, 2018, s. 47.