Cerkiew Świętych Piotra i Pawła w Zahorowie (1909–1938)
| cerkiew parafialna | |||||||||||||
| Państwo | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | |||||||||||||
| Wyznanie | |||||||||||||
| Kościół | |||||||||||||
| Wezwanie | |||||||||||||
| Wspomnienie liturgiczne | |||||||||||||
| |||||||||||||
Cerkiew Świętych Piotra i Pawła – prawosławna cerkiew w Zahorowie, istniejąca w latach 1909–1938.
Pierwsze informacje o funkcjonowaniu cerkwi w Zahorowie pochodzą z XVII w. Co najmniej od 1905 w miejscowości istniała prowizoryczna kaplica prawosławna. Projekt nowej cerkwi opracował Aleksandr Puring[1].
Po I wojnie światowej cerkiew została zamknięta. Nie figuruje w wykazie czynnych świątyń prawosławnych województwa lubelskiego w 1922[2]. Starania na rzecz odzyskania obiektu czynił proboszcz parafii w Zabłociu, jednak nie przyniosły one efektów[1]. Nieczynna cerkiew została ostatecznie zniszczona w czasie akcji polonizacyjno-rewindykacyjnej w 1938[1].
Zobacz też[edytuj | edytuj kod]
- Cerkiew Świętych Apostołów Piotra i Pawła w Zahorowie – obecnie istniejąca cerkiew parafialna
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c A. Bobryk, I. Kochan, Ślady przeszłości. Historia i teraźniejszość prawosławia na południowo-zachodnim Podlasiu w świadomości społecznej, Siedleckie Towarzystwo Naukowe, Siedlce 2010, ss.139–140
- ↑ Grzegorz Jacek Pelica, Kościół prawosławny w województwie lubelskim (1918–1939), Lublin: Fundacja Dialog Narodów, 2007, s. 233, ISBN 978-83-925882-0-7, OCLC 177030699.