Charles Lamoureux
| |
| Data i miejsce urodzenia | |
|---|---|
| Pochodzenie | |
| Data i miejsce śmierci | |
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
| Odznaczenia | |
| |
Charles Lamoureux (ur. 28 września 1834 w Bordeaux, zm. 21 grudnia 1899 w Paryżu[1][2]) – francuski skrzypek i dyrygent.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Uczył się w Konserwatorium Paryskim u Narcisse’a Girarda (skrzypce), Simona Leborne’a (kontrapunkt i fuga), Auguste’a Tolbecque’a (harmonia) i Alexisa Chauveta (kompozycja)[2]. W 1854 roku otrzymał Premier Prix w zakresie gry na skrzypcach[1]. Od 1850 roku grał w orkiestrze Théâtre du Gymnase Marie Bell, później w orkiestrze Opery Paryskiej[1]. W 1860 roku współtworzył koncerty kameralne Séances Populaires de Musique de Chambre[2], w ramach których wykonywano nowe i mniej znane utwory[1]. W 1874 roku współtworzył Société Française de l’Harmonie Sacrée[2], towarzystwo propagujące muzykę J.S. Bacha i G.F. Händla[1]. Poprowadził pierwsze francuskie wykonania Mesjasza i Judy Machabeusza Händla oraz Pasji według św. Mateusza Bacha[1]. Dyrygował też podczas prapremier Eve Masseneta i Gallii Gounoda[1]. Pełnił funkcję pierwszego dyrygenta Opéra-Comique (1876–1877) i Opery Paryskiej (1877–1879)[1].
Od 1881 roku prowadził serię koncertów Nouveaux-Concerts, zwanych też koncertami Lamoureux[1][2], w ramach których propagował muzykę Richarda Wagnera. W 1887 roku poprowadził francuskie premiery Lohengrina oraz Tristana i Izoldy[1]. Koncertował w Rosji (1893) i Londynie (1896)[1]. W 1897 roku przekazał prowadzenie koncertów swojemu zięciowi, Camille’owi Chevillardowi[1][2].
W 1887 roku otrzymał order oficera Legii Honorowej[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l Encyklopedia Muzyczna PWM. T. 5. Część biograficzna klł. Kraków: Polskie Wydawnictwo Muzyczne, 1997, s. 277. ISBN 978-83-224-3303-4.
- ↑ a b c d e f g Baker’s Biographical Dictionary of Musicians. T. 3 Haar–Levi. New York: Schirmer Books, 2001, s. 2020. ISBN 978-0-02-865528-4.