Charlotta Napoleona Bonaparte

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Córki Józefa – Charlotta (Karolina) i Zenaida

Charlotta Napoleona Bonaparte (fr. Charlotte Napoléone, Princesse française, Altesse Impériale, ur. 31 października 1802, Paryż, zm. Sarzana, 2 marca 1839) – córka ks. Józefa, (starszego brata Napoleona I), króla Neapolu i Sycylii, króla Hiszpanii i Indii, tytularnego hrabiego de Survilliers, i Marii Julii Clary (córki Franciszka Clary i Franciszki Somis), siostry szwedzkiej królowej Dezyderii (żony Karola XIV Jana Bernadotte), niegdyś narzeczonej Napoleona. Członkini dynastii cesarskiej ("Cesarska Wysokość") od 1804 roku. Infantka Hiszpanii od 1808 roku do 1813 roku. W Brukseli 23 lipca 1826 roku poślubiła swego krewniaka ks. Napoleona Ludwika Bonapartego (1804–1831), (syna Ludwika Bonapartego), byłego wielkiego księcia Bergu i Cleves, tytularnego króla Holandii, starszego brata Napoleona III. Małżeństwo było bezpotomne.

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Charlotta_Napoleona_Bonaparte&oldid=51226883”