Choroba Hecka
Choroba Hecka (łac. hyperplasia epithelialis mucosae oris, ang. focal epithelial hyperplasia) – choroba skóry wywoływana przez wirusy HPV 13 i 32, objawiająca się zmianami grudkowymi w obrębie błon śluzowych jamy ustnej. Choroba została opisana w 1965 roku w populacji amerykańskich Indian Navajo Xavante i alaskańskich Eskimosów[1].
Epidemiologia[edytuj | edytuj kod]
W Europie choroba Hecka występuje rzadko. Endemicznie występuje u Eskimosów, w niektórych krajach Afryki, Ameryki Południowej i Ameryki Północnej.
Etiopatogeneza[edytuj | edytuj kod]
Choroba związana jest z infekcją wirusami HPV 13 i 32. Te typy wirusa są swoiste dla choroby Hecka.
Objawy i przebieg[edytuj | edytuj kod]
Wykwitem pierwotnym są duże, płasko-wyniosłe grudki, niezapalne, w obrębie błon śluzowych policzków, warg i języka. Pacjenci nie zgłaszają objawów podmiotowych. Przebieg choroby jest wieloletni i przewlekły, objawy mogą samoistnie ustąpić.
Różnicowanie[edytuj | edytuj kod]
Leczenie[edytuj | edytuj kod]
Leczenie polega na chirurgicznym usunięciu zmian.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ Archard HO, Heck JW, Stanley HR. Focal epithelial hyperplasia: an unusual oral mucosal lesion found in Indian children. Oral Surg Oral Med Oral Pathol 1965;20:201-212.
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Stefania Jabłońska, Sławomir Majewski Choroby skóry i choroby przenoszone drogą płciową PZWL 2005, ISBN 83-200-3367-5.
Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]
- Zdjęcie na stronie DermIS.net (ang.)
