Christine Aschbacher

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Christine Aschbacher
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

10 lipca 1983
Wundschuh

Zawód, zajęcie

przedsiębiorca, polityk

Christine Aschbacher (ur. 10 lipca 1983[1] w m. Wundschuh[2]) – austriacka przedsiębiorca i polityk, w latach 2020–2021 minister w rządzie federalnym.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Uzyskała magisterium w Fachhochschule Wiener Neustadt, gdzie studiowała zarządzanie, doradztwo organizacyjne i personalne oraz komunikację. Kształciła się również na Słowackim Uniwersytecie Technicznym w Bratysławie[1][2]. Pracowała w branży konsultingowej, m.in. w grupie Capgemini. Był też członkinią gabinetów chadeckich ministrów: Marii Fekter (2012–2013) oraz Reinholda Mitterlehnera (2014–2015). W 2014 kierowała jednym z działów federalnego resortu finansów. W 2015 powróciła do sektora prywatnego jako niezależny konsultant do spraw zarządzania[1].

W styczniu 2020 z rekomendacji Austriackiej Partii Ludowej powołana na ministra w drugim rządzie Sebastiana Kurza[3]. W tym samym miesiącu po modyfikacji struktury gabinetu zgodnie z wcześniejszymi ustaleniami[4] została ministrem pracy, rodziny i młodzieży. W styczniu 2021 podała się do dymisji; doszło do tego po tym, jak zarzucono jej plagiat, którego miała się dopuścić w pracy doktorskiej[5].

Christine Aschbacher jest mężatką, ma troje dzieci[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Mag.a Christine Aschbacher. meineabgeordneten.at. [dostęp 2020-01-07]. (niem.).
  2. a b Wer ist Christine Aschbacher?. news.at, 2 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-07]. (niem.).
  3. »Ich wünsch mir eine rot-weiß-rote Regierung«. bundespraesident.at, 7 stycznia 2020. [dostęp 2020-01-07]. (niem.).
  4. Aschbacher wird Arbeits- und Familienministerin. orf.at, 31 grudnia 2019. [dostęp 2020-01-07]. (niem.).
  5. Minister pracy Austrii podała się do dymisji w styczniu 2021 po oskarżeniach o plagiat. dziennik.pl, 10 stycznia 2021. [dostęp 2021-01-19].
  6. Noch eine Frau für neue Regierung: Steirerin wird ÖVP-Familienministerin. wienerzeitung.at, 31 grudnia 2019. [dostęp 2020-01-07]. (niem.).