Chthonius hungaricus

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Chthonius hungaricus[1]
Mahnert, 1981
Systematyka
Domena

eukarionty

Królestwo

zwierzęta

Typ

stawonogi

Gromada

pajęczaki

Rząd

zaleszczotki

Podrząd

Epiocheirata

Nadrodzina

Chthonioidea

Rodzina

Chthoniidae

Podrodzina

Chthoniinae

Plemię

Chthoniini

Rodzaj

Chthonius

Podrodzaj

Chthonius s.str.

Gatunek

Chthonius hungaricus

Chthonius hungaricusgatunek zaleszczotka z rodziny Chthoniidae.

Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 1981 roku przez Volkera Mahnerta. Jako miejsce typowe wskazano Ujszentmargitę w Parku Narodowym Hortobágy na Węgrzech[2][3].

Zaleszczotek ten ma tylko dwie szczecinki na tylnej krawędzi karapaksu. Jego nogogłaszczki zaopatrzone są w szczypce pozbawione ujść gruczołów jadowych. Zęby na palcach tychże szczypiec są duże i większości wyraźnie od siebie oddzielone. W widoku bocznym dłoń jest nabrzmiała z wyraźnie zaokrągloną stroną grzbietową. Palec ruchomy nie jest u nasady zaopatrzony w wewnętrzną apodemę wzmacniającą. Spośród bioder odnóży krocznych te drugiej i trzeciej pary wyposażone są w kolce biodrowe. Odnóża kroczne pierwszej i drugiej pary mają jednoczłonowe stopy, natomiast odnóża kroczne pary trzeciej i czwartej mają stopy dwuczłonowe[4].

Gatunek palearktyczny, europejski. Znany jest ze Słowacji i Węgier[2].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Chthonius hungaricus, [w:] Integrated Taxonomic Information System (ang.).
  2. a b Mark Harvey: Chthonius (Chthonius) hungaricus Mahnert, 1981. [w:] Western Australian Museum Field Guide and Catalogues. Pseudoscorpions of the World [on-line]. Government of Western Australia. [dostęp 2020-12-12].
  3. Volker Mahnert. Chthonius (C.) hungaricus sp. n., eine neue Afterskorpion-Art aus Ungarn (Arachnida). „Folia Entomologica Hungarica”. 41, s. 279-282, 1981. 
  4. Jana Christophoryová, Frantisek Stahlavsky, Peter Fedor. An updated identification key to the pseudoscorpions (Arachnida: Pseudoscorpiones) of the Czech Republic and Slovakia. „Zootaxa”. 2876, s. 35-48, 2011. DOI: 10.11646/zootaxa.2876.1.4.