Clemens Schick

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Clemens Schick
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

15 lutego 1972
Tybinga

Zawód

aktor, model, działacz polityczny

Lata aktywności

od 1998

Clemens Schick (ur. 15 lutego 1972 w Tybindze) – niemiecki aktor[1], działacz polityczny i obrońca praw człowieka[2]. Wystąpił w wiodących rolach filmowych w produkcjach niemieckich i międzynarodowych. Odtwórca roli Kratta, poplecznika złoczyńcy Le Chiffre (Mads Mikkelsen) w Casino Royale (2006)[3].

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Urodził się w Tybindze jako syn nauczycielki i prokuratora. Wychowywał się z czworgiem rodzeństwa. W 1992 ukończył Hölderlin-Gymnasium w Stuttgarcie i podjął studia aktorskie w Akademii Sztuk Scenicznych w Ulm. Ale już po roku opuścił studia, zdecydował się opuścić Niemcy i udał się do Francji, gdzie w wieku 22 lat wstąpił do klasztoru we wspólnocie Taizé[4]. Chciał zostać mnichem i zrobił sobie na lewym ramieniu tatuaż Marii z Jezusem[5]. Po ośmiu miesiącach treningu opuścił klasztor, bo wspólnota nie wierzyła w jego powołanie. Powrócił do Niemiec, gdzie w 1996 ukończył studia aktorskie w Berlińskiej Szkole Teatralnej. Jednocześnie dorabiał jako ogrodnik krajobrazu, bramkarz i kelner w restauracjach i pubach w Berlinie-Mitte i Prenzlauer Berg w Mitte i Prenzlauer Berg.

We wrześniu 2014 w wywiadzie dla magazynu „Gala” ujawnił swój homoseksualizm. W październiku 2014 pojawił się na okładce magazynu „Männer” z napisem „Jestem gejem”. Stwierdził, że nie interesuje go ani „gejowskie” ani „heteroseksualne” etykietki i zakochuje się zarówno w mężczyznach, jak i kobietach, a jedynie umawia się z mężczyznami[6]. W przeszłości miał kilka dziewczyn, w tym niemiecką aktorkę Bibianę Beglau, z którą krótko spotykał się w 2010[7].

Występował w spektaklach teatralnych, w tym Ryszard III, Kotka na gorącym blaszanym dachu, Don Carlos i Wieczór Trzech Króli.

Był na okładkach magazynów takich jak „Vanity Fair[8], „L’Officiel Hommes”[9] i „Interview[10]. Wystąpił w teledysku do piosenki Fritza Kalkbrennera „In This Game” (2016).

Filmografia[edytuj | edytuj kod]

Filmy[edytuj | edytuj kod]

Seriale[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Clemens Schick. Filmstarts.de. [dostęp 2022-05-06]. (niem.).
  2. Marcus Lucas, Johannes Patzig: Clemens Schick: „Männer haben vulgär ihre Position ausgenutzt. Das muss sich ändern“. „GQ”, 2019-08-03. [dostęp 2022-05-06]. (niem.).
  3. Portrait: Clemens Schick (*1972). Kino.de. [dostęp 2022-05-06]. (niem.).
  4. Clemens Schick. Web.de. [dostęp 2022-05-06]. (niem.).
  5. Anna-Lena Abbott: „Im Kloster fühlte ich mich das erste Mal ernst genommen”. „Der Spiegel”, 2016-12-08. [dostęp 2022-05-06]. (niem.).
  6. Michael Rädel, Christian Knuth: Clemens Schick: Coming-out. „Männer”, 2014-09-23. [dostęp 2022-05-06]. (niem.).
  7. Bitte nicht zittern!. „Süddeutsche Zeitung”, 2010-02-12. [dostęp 2022-05-06]. (niem.).
  8. Clemens Schick. juliafreitag.com. [dostęp 2022-05-06]. (ang.).
  9. Actor Clemens Schick for the cover of „L’Officiel Hommes”. Studio David Fischer, 2013-12-05. [dostęp 2022-05-06]. (ang.).
  10. Clemens Schick Magazines. FamousFix. [dostęp 2022-05-06]. (ang.).

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]