Czerwień Nilu

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czerwień Nilu
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

C20H18N2O2

Masa molowa

318,38 g/mol

Wygląd

ciemnoczerwony proszek[1]

Identyfikacja
Numer CAS

7385-67-3

PubChem

65182

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Czerwień Niluorganiczny związek chemiczny, barwnik lipofilowy o zdolności do fluorescencji. Zarówno maksymalna emisja, jak i wydajność kwantowa są silnie zależne od użytego rozpuszczalnika. Wyższa polarność rozpuszczalnika na ogół prowadzi do przesunięcia maksimum fluorescencji ku czerwieni i zmniejszenia wydajności kwantowej oraz czasu życia fluorescencji[2].

Synteza[edytuj | edytuj kod]

Czerwień nilową można wytworzyć w reakcji hydrolizy kwasowej poprzez ogrzewanie roztworu błękitu nilowego z kwasem siarkowym[3].

Zastosowania[edytuj | edytuj kod]

W biochemii czerwień Nilu jest wykorzystywana do wybarwiania białek, na przykład po elektroforezie SDS-PAGE.

Czerwień nilowa została również z powodzeniem zastosowana do wykrycia włókien amyloidowych peptydu Aβ1-42 hodowanych w obojętnym pH oraz ludzkiego białka prionowego (PrP90-231)[4].

W mikrobiologii czerwień Nilu służy jako barwnik do oznaczania komórek lub poszczególnych ich składników, w szczególności lipidów. Fluorescencja zależy od hydrofobowości lipidów. Polarne, czyli bardziej hydrofilowe lipidy, takie jak fosfolipidy, które zlokalizowane są głównie w błonie komórkowej, fluoryzują na czerwono. Tłuszcze obojętne, takie jak triglicerydy lub estry cholesterolu w wewnątrzkomórkowych kropelkach tłuszczu, fluoryzują przy krótszych długościach fali[5].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Nile Red, karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich, Merck, 16 kwietnia 2019, numer katalogowy: 72485 [dostęp 2022-04-20]. (przeczytaj, jeśli nie wyświetla się prawidłowa wersja karty charakterystyki)
  2. Marc Sutter i inni, Sensitive spectroscopic detection of large and denatured protein aggregates in solution by use of the fluorescent dye Nile red, „Journal of Fluorescence”, 17 (2), 2007, s. 181–192, DOI10.1007/s10895-007-0156-6, PMID17294134, PMCIDPMC1915606 (ang.).
  3. S.D. Fowler, P. Greenspan, Application of Nile red, a fluorescent hydrophobic probe, for the detection of neutral lipid deposits in tissue sections: comparison with oil red O., „Journal of Histochemistry & Cytochemistry”, 33 (8), 1985, s. 833–836, DOI10.1177/33.8.4020099, PMID4020099 (ang.).
  4. Rajesh Mishra, Daniel Sjölander, Per Hammarström, Spectroscopic characterization of diverse amyloid fibrils in vitro by the fluorescent dye Nile red, „Molecular BioSystems”, 7 (4), 2011, s. 1232, DOI10.1039/c0mb00236d (ang.).
  5. P Greenspan, E P Mayer, S D Fowler, Nile red: a selective fluorescent stain for intracellular lipid droplets., „The Journal of Cell Biology”, 100 (3), 1985, s. 965–973, DOI10.1083/jcb.100.3.965, PMID3972906, PMCIDPMC2113505 (ang.).