Czerwony upiór z Grodźca

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii

Czerwony upiór – fikcyjna postać, duch, który rzekomo miałby się ukazywać na zamku Grodziec w polskich Sudetach (Pogórze Kaczawskie).

Duch ma postać szkieletu rycerza ubranego w zbroję i purpurową opończę, błądzącego po zamkowych komnatach. Z XIX-wiecznych zapisków wynika, że widmo to straszyło już w czasach Piastów legnickich. W okresie polskiego osadnictwa po 1945, duch był podobno widywany przez pionierów, stojący na najwyższej zamkowej baszcie[1].

Z uwagi na historię zamku bardzo trudno jest określić, który z właścicieli zamku ukazuje się jako duch. Oprócz Piastów legnickich licznie zamieszkiwali tu również raubritterzy[1]. Jednego z nich, rycerza o imieniu Borzywoj, Czerwony upiór miał nakłonić do porzucenia rozbójnictwa[2].

Kolejna legenda głosi, że Czerwony upiór ukazał się pewnemu kasztelanowi o imieniu Jan, który słynął z gnębienia swoich poddanych. Podczas jednej z bitew ujrzał widmo i od tego czasu oddał się postom, modlitwie i jałmużnie, uwolnił więźniów, a swoje bogactwa ofiarował biednym. Rzeźbę jego głowy wmurowano w ścianę komnaty rycerskiej. Wnuk Jana, również Jan, okazał się jeszcze gorszym wyzyskiwaczem. Gdy skazał pewnego biedaka na śmierć głodową za niezapłacenie daniny, z ust rzeźby jego dziada posypały się dukaty. Młodszy Jan tak przejął się tym cudem, że poszedł w ślady dziadka[1].

Ówczesny zamkowy kustosz Mieczysław Żołądź twierdził, że w latach 70. XX wieku zetknął się z rzekomym Czerwonym upiorem[3].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Peter Haining, Leksykon duchów, Tomasz Wyżyński (tłum.), Krzysztof Zarzecki (tłum.), Bogna Wernichowska (oprac.), Warszawa: WAiF, 1990, s. 58-59, ISBN 83-221-0498-7, OCLC 830078722.
  2. Kamila Gronska: Zamek Grodziec – zamek na starym wulkanie. [w:] Skarby Kultury [on-line]. 30 sierpnia 2012. [dostęp 2021-05-29]. ISSN 2353-3846.
  3. Hanna Widacka: Czerwony Upiór z Grodźca. Muzeum Pałacu Króla Jana III w Wilanowie. [dostęp 2021-05-29]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]