Czwarta Rano

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Czwarta Rano
Data założenia

2015

Pochodzenie

Ukraina

Obecni członkowie
Sławomir Gowin
Tetiana Dzhumak
Natalia Kuchar
Oksana Szulba
Dmytro Karsznewicz
Wiktor Lafarowicz
Grigorij Skałozubow
Julia Skyba

Czwarta Rano – kabaret utworzony w 2015 r. we Lwowie. Lwowski Kabaret Artystyczny do 15 kwietnia 2018. Obecnie Lwowski Kabaret Artystyczny "Czwarta Rano". Kabaret tworzą artyści polscy i ukraińscy. Premiera pierwszego programu pod tytułem "Kumpel ze Lwowa" odbyła się we Lwowie na scenie restauracji "U Baczewskich" w Sylwestra 2015 roku[1].

Skład zespołu[edytuj | edytuj kod]

Scenarzysta, autor tekstów i reżyser Sławomir Gowin.

  • Oksana Szulba
  • Natalia Kuchar
  • Dmytro Karsznewycz
  • Wiktor Lafarowicz
  • Dmytro Chwostenko
  • Paweł Tur

Strona muzyczna Grigorij Skałozubow.
Choreografia Julia Skyba.

Wśród wykonawców znaleźli także Marta Kułaj, Ołesia Gałkanowa-Łań, Anna Bratsuk, wokalistka Tetiana Dżumak.
Zespół muzyczny współtworzyli Andrij Soroka, Andrij Jaszczuk i Taras Jacyszyn.

Koncepcja kabaretu[edytuj | edytuj kod]

Lwów był skazany na kabaret, kabaret zaś był skazany na Lwów[2].

Projekt miał na celu nawiązanie do bogatych tradycji lwowskiej kultury tworzonej do 1939 przez artystów żydowskich, polskich i ukraińskich na licznych scenach kabaretowych działających we Lwowie od początku XX wieku, a także na antenie lwowskiego radia w okresie przedwojennym. Kabaret artystyczny ma charakter literacki, niekiedy refleksyjny, wykorzystuje rozmaite inspiracje i sięga po tematy, które nie zawsze kojarzą się z popularną rozrywką. Jego adresatem jest publiczność pragnąca się zarówno uśmiechnąć, jak też zamyślić się i uronić sentymentalną łzę[3].

Programy kabaretu[edytuj | edytuj kod]

Kumpel ze Lwowa[edytuj | edytuj kod]

Program "Kumpel ze Lwowa" osnuty jest wokół zabawnych perypetii Polaka Stacha i Ukraińca Dmytra, których doświadczają właśnie we Lwowie. Tu po raz pierwszy zabrzmiał monolog Sławomira Gowina Jak pieścić wieszcza[4]. Kierownikiem muzycznym pierwszego programu był Eugeniusz Majchrzak, akompaniator, kompozytor i aranżer, który współpracował m.in. z Anną German i Czesławem Niemenem. Muzykę tworzyli ponadto Stanisław Wielanek i Maciej Wróblewski, korzystano też z kompozycji ukraińskich m.in. W. Iwasiuka. Przedstawienia grano w dwóch wersjach językowych – po polsku, a także częściowo po ukraińsku. Przekładu dokonał tłumacz i dziennikarz Andrij Karpinski.

Dziewczyna i generał[edytuj | edytuj kod]

To sceniczna opowieść[5] o życiu Iryny Jarosiewicz, Ukrainki i lwowianki, którą wojenne losy poprowadziły tak, że zakochała się w polskim generale, sławnym bohaterze wojennym Władysławie Andersie. Iryna Jarosiewicz była wybitnie utalentowaną piosenkarką i aktorką, znaną pod pseudonimem scenicznym Renata Bogdańska. Przybrała go w początkach kariery, by nie łączyć swych estradowych poczynań z nazwiskiem ojca, znanego we Lwowie duchownego greckokatolickiego. Swój pseudonim związała z imieniem wielkiego przyjaciela z młodości, dla którego była ukochaną muzą – Bogdana Wesołowskiego. To za jego namową stawiała pierwsze kroki na scenie, śpiewała jego utwory we wczesnej młodości i później, w dojrzałym wieku w Londynie oraz innych miastach Europy i Ameryki. W 1940 dołączyła do działającego we Lwowie zespołu Henryka Warsa, złożonego z najwybitniejszy artystów kryjących się przed Niemcami. Niebawem, podczas tourne po ówczesnym Związku Sowieckim, śpiewała wśród nich po polsku, ukraińsku i rosyjsku zdobywając coraz większe uznanie. Opuściła ZSRR wraz z Armią Andersa i pokonując wraz z nią cały szlak bojowy, dotarła do Londynu, gdzie mieszkała do końca życia, wracając często we wspomnieniach i na scenie do swoich lwowskich korzeni. W historii jej życia jest wszystko co na scenie może bawić i wzruszać – wielka wojna, wielka miłość, wielka muzyka i wielka tęsknota.

Lwowska Loża Wielkiej Ćmagii[edytuj | edytuj kod]

Lwowskie Wieczory Kabaretowe z humorem, wierszem i piosenką.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ Kurier Galicyjski 15–28 stycznia 2016 nr 1 (245)
  2. ↑ Kurier Galicyjski 15–28 stycznia 2016 nr 1
  3. ↑ Kurier Galicyjski 9 maja 2018
  4. ↑ Сracovia Leopolis nr 2 (87) 2017
  5. ↑ Magazyn Reporterski

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]

Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Czwarta_Rano&oldid=66423641”