Czernic (szczyt)
 Widok na Czernic ze wschodniej strony. | |
| Państwo | |
|---|---|
| Województwo | |
| Pasmo | |
| Wysokość |
1313 m n.p.m. |
Położenie na mapie Polski  | |
Położenie na mapie województwa małopolskiego  | |
 49°36′49,0961″N 19°37′36,1718″E/49,613638 19,626714
| |
Czernic (1317 m) – szczyt górski w Paśmie Policy, które w regionalizacji fizycznogeograficznej Polski według Jerzego Kondrackiego zaliczane jest do Beskidu Żywieckiego[1], w nowszej regionalizacji z 2018 roku do Beskidu Żywiecko-Orawskiego[2]. Jest to drugi co do wysokości szczyt Pasma Policy[3]. Na mapie Compassu ma nazwę Czyrniec i wysokość 1328 m, tak samo w przewodniku turystycznym[4].
Czernic znajduje się w bocznym grzbiecie odbiegającym od Policy na południowy wschód, do Przełęczy Zubrzyckiej. Od Policy oddzielony jest przełęczą (ok. 1250 m). Północno-wschodnie stoki Czyrńca opadają do głębokiej doliny Zakulawki, natomiast południowo-zachodnie do potoku Zubrzyca[5]. Stoki są przeważnie pokryte lasem[6], ale są w nim duże wiatrołomy, dzięki czemu z Czernica rozciągają się fragmentaryczne widoki. Przez przełęcz między Czernicem a Policą prowadził dawniej Tabakowy Chodnik (odcinek z Zubrzycy Górnej na Halę Krupowa). Po wschodniej stronie tej przełęczy znajduje się ukryty wśród świerków i zazwyczaj zamknięty schron robotników leśnych[4].
Z Policy grzbietem Czernica i przez Przełęcz Zubrzycką biegnie Wielki Europejski Dział Wodny oddzielający zlewiska Morza Bałtyckiego (stoki północno-wschodnie) i Morza Czarnego (stoki południowo-zachodnie). Obecnie cały Czernic należy do Polski, jednak w okresie II wojny światowej jego grzbietem i dalej działem wodnym przez Beskid Orawsko-Podhalański biegła granica niemiecko-słowacka. Oznakowano ją nawet granitowymi słupkami z literami D i S. Słupki te zostały później obalone, i obecnie niektóre z nich znajdują się jeszcze obok szlaku turystycznego prowadzącego z Przełęczy Zubrzyckiej na Policę. Szlak ten omija szczyt Czyrńca po wschodniej stronie[4].
Grzbietem Czernica biegnie granica między wsiami Zubrzyca Górna w powiecie nowotarskim i Sidzina w powiecie suskim[3].
Przypisy
[edytuj | edytuj kod]- ↑ Jerzy Kondracki, Geografia regionalna Polski, Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1998, s. 318, 330–333, ISBN 83-01-12479-2.
- ↑ J. Solon i inni, Physico-geographical mesoregions of Poland: Verification and adjustment of boundaries on the basis of contemporary spatial data, „Geographia Polonica”, 91 (2), 2018, s. 143–170.
- ↑ a b Geoportal. Mapa lotnicza [online] [dostęp 2024-06-18].
- ↑ a b c Stanisław Figiel, Urszula Janicka-Krzywda, Wojciech W. Wiśniewski Piotr Krzywda, Beskid Żywiecki: przewodnik, Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Rewasz”, 2012, s. 317–318, ISBN 978-83-62460-30-4.
- ↑ Geoportal. Mapa topograficzna [online] [dostęp 2024-06-18].
- ↑ Beskid Śląski i Żywiecki. Mapa 1:50 000, Kraków: Compass, 2011, s. 1, ISBN 978-83-7605-084-3.