DKMS

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
DKMS
Państwo

 Niemcy

Siedziba

Tybinga

Data założenia

1991

Rodzaj stowarzyszenia

organizacja charytatywna[potrzebny przypis]

Powiązania

Fundacja DKMS

brak współrzędnych
Strona internetowa

DKMS – międzynarodowe centrum dawców szpiku kostnego typu non-profit, z siedzibą w Tybindze w Niemczech[1], z oddziałami w USA, Wielkiej Brytanii, Chile, Polsce, Indiach i RPA[2]. DKMS działa w obszarach nowotworu krwi i transplantacji hematopoetycznych komórek macierzystych oraz podnosi świadomość zapotrzebowania na dawców na przeszczep hematopoetycznych komórek macierzystych, których potrzebują osoby z nowotworami krwi do leczenia[3], a także pomaga ludziom zarejestrować się w krajowych rejestrach szpiku kostnego[4]. Z biegiem lat DKMS rozszerzył swoją działalność poza Niemcy[5].

Oddziałem DKMS-u w Polsce jest Fundacja DKMS[2].

Historia[edytuj | edytuj kod]

Historia DKMS-u rozpoczęła się, kiedy na białaczkę zachorowała Mechtild Harf i dowiedziała się, że jedynym możliwym leczeniem w przypadku białaczki, na którą cierpiała, jest przeszczepienie szpiku kostnego[6]. Okazało się też, że nikt z jej rodziny nie kwalifikuje się jako zgodny dawca. W tym czasie w Niemczech było zarejestrowanych zaledwie 3000 potencjalnych dawców krwiotwórczych komórek macierzystych. 28 maja 1991 roku Peter Harf wspólnie z opiekującym się jego żoną lekarzem transplantologiem Gerhardem Ehningerem założyli DKMS[6]. W pierwszym roku działalności liczba dawców wzrosła z 3000 do 68 000[7].

W 2014 roku DKMS zaczął promować 28 maja jako Światowy Dzień Walki z Nowotworami Krwi[8][9].

Kontrowersje[edytuj | edytuj kod]

W Hiszpanii krytykowano zawyżanie kosztów przez hiszpański oddział fundacji. DKMS wyceniał procedury na kwotę ok. 14500 euro, czyli o 6000 euro drożej, niż działająca w tym kraju Fundación Carreras[10]. W styczniu 2012 hiszpańskie ministerstwo zdrowia zabroniło dalszej działalności DKMS, polegającej na pozyskiwaniu dawców, ponieważ nie posiada wymaganych pozwoleń na działalność w tym kraju. Fundacja prowadzi jednak dalej werbunek, co tłumaczy swobodą gwarantowaną jej przez prawo hiszpańskie i europejskie[11][12].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. DKMS Kontaktaufnahme [online], www.dkms.de [dostęp 2022-12-10] (niem.).
  2. a b Kształtowanie przyszłości DKMS na świecie [online], www.dkms.pl [dostęp 2022-12-10] (pol.).
  3. Zasady kwalifikacji do transplantacji komórek krwiotwórczych [online], www.dkms.pl [dostęp 2022-12-10] (pol.).
  4. Przeszczepienie szpiku [online], www.dkms.pl [dostęp 2022-12-10] (pol.).
  5. Thousands sign up to save three-year-old Ava Stark, „BBC News”, 20 października 2016 [dostęp 2022-12-10] (ang.).
  6. a b Meet our executive board in the US [online], www.dkms.org [dostęp 2022-12-10] (ang.).
  7. A Modern Heroine [online] [dostęp 2022-12-10] (ang.).
  8. Mets pay tribute to bone marrow, stem cell donors and their recipients ahead of World Blood Cancer Day [online], New York Daily News [dostęp 2022-12-10].
  9. Światowy Dzień Walki z Nowotworami Krwi [online], www.dkms.pl [dostęp 2022-12-10] (pol.).
  10. El País vom 18 stycznia 2012.
  11. Hiszpania wzbrania DKMS w www.aerztezeitung.de vom 18. stycznia 2012.
  12. DKMS sprzeciwia się, jakoby pozyskiwał dawców nielegalnie. tagblatt.de. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-31)]. w www.tagblatt.de od 19 stycznia 2012.