Daniel Stabrawa
| |
| Data i miejsce urodzenia |
23 sierpnia 1955 |
|---|---|
| Instrumenty | |
| Gatunki | |
| Zawód | |
Daniel Stabrawa (ur. 23 sierpnia 1955 w Krakowie) – polski skrzypek i dyrygent, pierwszy koncertmistrz Filharmoników Berlińskich (1986–2021), a także kierownik artystyczny i dyrygent Capelli Bydgostiensis (1995–2002).
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Urodził się w 1955 w Krakowie. Naukę gry na skrzypcach rozpoczął w wieku siedmiu lat. Studiował w krakowskiej Akademii Muzycznej u prof. Zbigniewa Szlezera. Jest laureatem Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego Premio Paganini w Genui (1978). Od 1979 był koncertmistrzem Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia i Telewizji w Krakowie.
15 listopada 1983 został członkiem grupy pierwszych skrzypiec Filharmoników Berlińskich. W roku 1985 wraz z innym członkiem orkiestry, wiolonczelistą Janem Diesselhorstem, założył kwartet smyczkowy Philharmonia Quartet Berlin[1].
W roku 1986 decyzją dyrygenta Herberta von Karajana został jednym z trzech koncertmistrzów Filharmoników Berlińskich jako następca Michaela Schwalbego[2]. Pełnił tę funkcję przez 35 lat, aż do sezonu 2020/2021[3]. W latach 1986–2000 był wykładowcą akademii przy tejże filharmonii.
Oprócz gry w zespole Filharmoników Berlińskich i występów solowych Stabrawa zajmuje się od 1994 dyrygenturą, m.in. prowadził Capellę Bydgostiensis przy Filharmonii Pomorskiej w Bydgoszczy, współpracując z m.in. Nigelem Kennedy. Jako kierownik artystyczny i dyrygent orkiestry w latach 1995–2002[4] koncertował z zespołem m.in. w Szwajcarii oraz nagrał kilka płyt[1].
W 2022 pełnił funkcję wiceprzewodniczącego jury XVI Międzynarodowego Konkursu Skrzypcowego im. Henryka Wieniawskiego w Poznaniu[5]. W 2023 był przewodniczącym jury II Międzynarodowego Konkursu Muzycznego im. Karola Szymanowskiego w Katowicach (kategoria: skrzypce)[6]. Był też członkiem jury XI Międzynarodowego Konkursu Dyrygentów im. Grzegorza Fitelberga w Katowicach (2023)[1].
Jako skrzypek i dyrygent dokonał wielu nagrań płytowych[7][8]. Gra m.in. na oryginalnych skrzypcach Stradivariusa.
Żoną Daniela Stabrawy jest pianistka Elżbieta Stępień-Stabrawa[9], córka Maria Stabrawa jest skrzypaczką. Wraz z córką założył w roku 2008 zespół Stabrawa Ensemble Berlin.
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Daniel Stabrawa. fitelbergcompetition.com. [dostęp 2024-02-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-02-16)].
- ↑ Eine Hommage an Daniel Stabrawa [online], berliner-philharmoniker.de [dostęp 2021-12-10] [zarchiwizowane z adresu 2021-12-10] (niem.).
- ↑ Berlin Philharmonic Concertmaster Announces Retirement [online], theviolinchannel.com, 3 czerwca 2021 [dostęp 2021-12-10] [zarchiwizowane z adresu 2021-12-10] (ang.).
- ↑ Orkiestra Kameralna Capella Bydgostiensis. filharmonia.bydgoszcz.pl. [dostęp 2021-12-11]. [zarchiwizowane z tego adresu (2021-12-11)].
- ↑ Jury 16. Konkursu Wieniawskiego. konkurs.wieniawski.pl. [dostęp 2022-10-24]. [zarchiwizowane z tego adresu (2022-10-24)].
- ↑ Szymanowski Competition – Międzynarodowy Konkurs Muzyczny im. Karola Szymanowskiego. szymanowski-competition.com. [dostęp 2023-09-23].
- ↑ Albums by Daniel Stabrawa | Stream on IDAGIO | IDAGIO. app.idagio.com [dostęp 2021-12-11]
- ↑ Daniel Stabrawa | Discography | Discogs. discogs. com [dostęp 2021-12-11]
- ↑ Nadzwyczajny koncert w „Atmie”. 2014-06-12. [zarchiwizowane z tego adresu (2024-02-24)].
Bibliografia[edytuj | edytuj kod]
- Pruss Zdzisław, Weber Alicja, Kuczma Rajmund: Bydgoski leksykon muzyczny. Kujawsko-Pomorskie Towarzystwo Kulturalne. Bydgoszcz 2004, str. 543–544
- Berliner Philharmoniker: Variationen mit Orchester – 125 Jahre Berliner Philharmoniker. Band 2. Biografien und Konzerte. Verlag Henschel, 2007. ISBN 978-3-89487-568-8. (niem.).