Demodex phodopi
| Demodex phodopi | |
| Desch, Davis et Klompen, 2006 | |
| Systematyka | |
| Domena | |
|---|---|
| Królestwo | |
| Typ | |
| Podtyp | |
| Gromada | |
| Podgromada | |
| Rząd | |
| Podrząd | |
| Nadrodzina | |
| Rodzina | |
| Rodzaj | |
| Gatunek |
Demodex phodopi |
Demodex phodopi – gatunek roztocza z rodziny nużeńcowatych. Jego jedynym żywicielem jest chomicznik dżungarski.
Taksonomia[edytuj | edytuj kod]
Gatunek ten opisany został po raz pierwszy w 2006 roku przez Clifforda E. Descha, Sonnyego L. Davisa i Hansa Klompena na łamach „International Journal of Acarology”. Opisu dokonano na podstawie okazów pozyskanych z hodowli chomicznika dżungarskiego na Uniwersytecie Stanu Ohio w Stanach Zjednoczonych. Epitet gatunkowy pochodzi od nazwy żywiciela, Phodobus sungorus[1].
Morfologia i rozwój[edytuj | edytuj kod]
Osobniki dorosłe[edytuj | edytuj kod]
Samce osiągają od 103 do 150 μm długości i od 21 do 29 μm szerokości, samice zaś od 123 do 154 μm długości i od 22 do 28 μm szerokości[1].
Gnatosoma zaopatrzona jest w parę długich, prostopadle do osi głównej ciała ustawionych, u podstawy walcowatych, a dalej rozszerzonych dozewnętrznie kolców nadbiodrowych. Podkowiasta nabrzmiałość gardzieli ma po bokach parę drobnych szczecinek subgnatosomalnych[1].
Podosoma ma na wierzchu dwie pary owalnych lub podługowato-owalnych guzków grzbietowych; u samca przednia z nich leży na wysokości tylnej krawędzi pierwszej pary odnóży, a tylna na wysokości odnóży drugiej pary, natomiast u samicy przednia leży między wysokością pierwszej i drugiej pary odnóży, a tylna na wysokości tylnej krawędzi trzeciej pary odnóży. U samca ponadto na wierzchu podosomy leży długi na od 13 do 16 μm, zesklerotyzowany edeagus oraz, na wysokości drugiej pary odnóży, podłużny, szczeliniasty otwór płciowy. Występują cztery pary odnóży o trzech ruchomych członach, z których ostatni ma parę pazurków. Krawędzie płytek epimeralnych są u samca zatarte. Wulwa samicy leży tuż za krawędziami płytek epimeralnych ostatniej pary[1].
Opistosoma zwęża się ku tępemu wierzchołkowi, u samicy jest wyraźnie, a u samca niewyraźnie pierścieniowana. Otwierający się śródbrzusznie narząd opistosomalny u samca ma postać wąskiej, ślepej, zesklerotyzowanej rurki, u samicy zaś bulwiastej lub palcowatej kieszonki[1].
Stadia rozwojowe[edytuj | edytuj kod]
Jaja są podługowato-owalnego kształtu, długości od 54 do 65 μm i szerokości od 15 do 18 μm, o gładkim chorionie, pozbawione wieczka[1].
Larwy mają wydłużone ciało długości od 50 do 71 μm i szerokości od 12 do 16 μm. Prostokątna gnatosoma ma parę drobnych kolców nadbiodrowych, natomiast brak jest szczecinek subgnatosomalnych. Podosoma pozbawiona jest tarczek brzusznych i ma trzy pary nieczłonowanych odnóży. Opistosoma pozbawiona jest pierścieniowania[1].
Protonimfy mają wydłużone ciało długości od 90 do 93 μm i szerokości od 21 do 24 μm. Odnóża są nieczłonowane, obecne w liczbie trzech par, zwieńczone dwoma małymi pazurkami. Opistosoma pozbawiona jest pierścieniowania[1].
Nimfy mają ciało długości od 96 do 166 μm i szerokości od 22 do 31 μm. Występują u nich cztery pary odnóży o dwóch ruchomych członach, z których ostatni zwieńczony jest dwoma małymi pazurkami. Opistosoma pozbawiona jest pierścieniowania[1].
Ekologia i występowanie[edytuj | edytuj kod]
Roztocz ten jest monoksenicznym[1][2] komensalem[3] lub pasożytem chomicznika dżungarskiego. Bytuje w mieszkach włosowych gospodarza[1]. Na tym samym żywicielu występuje również D. sungori[1][2]
Gatunek obecny w hodowlach[2][1], podawany ze Stanów Zjednoczonych[1].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c d e f g h i j k l m n Clifford E. Desch , Sonny L. Davis, Hans Klompen. Two new species of Demodex Owen, 1843, the hair follicle mites (Demodecidae), from the dzungarian hamster,Phodopus sungorus (Pallas, 1773) (Rodentia: Muridae). „International Journal of Acarology”. 32 (1), s. 75–80, 2006. DOI: 10.1080/01647950608684444.
- ↑ a b c Joanna N. Izdebska, Leszek Rolbiecki. The biodiversity of demodecid mites (Acariformes: Prostigmata), specific parasites of mammals with a global checklist and a new finding for Demodex sciurinus. „Diversity”. 12, s. 261-299, 2020. DOI: 10.3390/d12070261.
- ↑ Aida Corina Badescu, Luminita Smaranda Iancu, Laura Statescu, Demodex: commensal or pathogen?, „Revista Medico-Chirurgicala a Societatii De Medici Si Naturalisti Din Iasi”, 117 (1), 2013, s. 189–193, ISSN 0048-7848, PMID: 24505913 [dostęp 2017-08-12].