Dermatogen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Budowa stożka wzrostu korzenia. Dermatogen oznaczony jest numerem 4, podczas gdy numer trzeci wskazuje już tworzącą się skórkę.

Dermatogen, protoderma – część merystemu wierzchołkowego (apikalnego), najbardziej zewnętrzna warstwa komórek tuniki otaczającej korpus stożka wzrostu. Na szczycie pędu jest nieosłonięta, podczas gdy na szczycie korzenia okryta jest czapeczką. Protoderma w miarę rozwoju daje początek skórce. Protoderma początkowo jest jednolita, jednak niektóre jej komórki po nierównych podziałach mogą stać się trichoblastami, czyli komórkami ryzodermy o mniejszym rozmiarze niż sąsiednie, większej gęstości i przechodzącymi szereg endomitoz, czyli podziałów chromosomów wewnątrz kariolemmy, bez podziału jądra i komórki. Trichoblasty następnie przekształcają się we włośniki.

Teoria trzech histogenów (dermatogen, peryblem i plerom) dających początek tkankom roślinnym została sformułowana przez Johannesa von Hansteina w XIX w[1].

 Zobacz też: komórka inicjalnahistogeneza.

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Kate Barratt. The Origin of the Endodermis in the Stem of Hippuris. „Annals of Botany”. 30 (1), s. 91–99, styczeń 1916. ISSN 0305-7364. (ang.). 

Bibliografia[edytuj | edytuj kod]

  • Dietrich von Denffer: Nauka o tkankach (Histologia Cormophyta). W: Botanika: podręcznik dla szkół wyższych. Eduard Strasburger (red.). Wyd. 2 pol. według 28 oryg. Warszawa: PWRiL, 1967, s. 94–142.