Dimityr Chlebarow

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dimityr Chlebarow
Димитър Хлебаров
Pełne imię i nazwisko

Dimityr Panajotow Chlebarow

Data i miejsce urodzenia

3 września 1934
Jamboł

Data śmierci

28 października 2009

Wzrost

177 cm

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Bułgaria
Uniwersjada
złoto Sofia 1961 skok o tyczce

Dimityr Panajotow Chlebarow (bułg. Димитър Панайотов Хлебаров, ur. 3 września 1934 w Jambole, zm. 28 października 2009[1]) – bułgarski lekkoatleta, specjalista skoku o tyczce, mistrz uniwersjady w 1961, dwukrotny olimpijczyk.

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Zajął 17. miejsce w skoku o tyczce na mistrzostwach Europy w 1954 w Bernie[2] i 11. miejsce na igrzyskach olimpijskich w 1960 w Rzymie[1].

Zdobył złoty medal na uniwersjadzie w 1961 w Sofii, wyprzedzając Gérarda Barrasa ze Szwajcarii i Ihora Petrenko ze Związku Radzieckiego[3]. W tym samym roku został uznany za najlepszego sportowca Bułgarii[4].

Odpadł w kwalifikacjach na mistrzostwach Europy w 1962 w Belgradzie[5], na igrzyskach olimpijskich w 1964 w Tokio (nie zaliczył żadnej wysokości)[1] i mistrzostwach Europy w 1966 w Budapeszcie[6].

Odniósł wiele sukcesów w mistrzostwach krajów bałkańskich, zdobywając złote medale w 1961, 1962, 1964 i 1967[7], srebrne medale w 1956, 1958, 1960, 1963, 1966 i 1970 oraz brązowe medale w 1959, 1960 i 1969[8].

Był mistrzem Bułgarii w skoku o tyczce w latach 1961–1966, 1968, 1970 i 1971[9], a także halowym mistrzem w 1970[10].

Wielokrotnie poprawiał rekord Bułgarii w skoku o tyczce od rezultatu 4,02 m uzyskanego 13 czerwca 1954 w Sofii (był to pierwszy wynik skoczka bułgarskiego powyżej 4 metrów) do 4,96 m, osiągniętego 25 września 1965 w Sofii. Ten ostatni rekord został poprawiony dopiero w 1975[11].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Dimitar Hlebarov [online], olympedia.org [dostęp 2022-02-07] (ang.).
  2. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 505 [dostęp 2022-02-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  3. World Student Games (Universiade – Men) [online], GBRAthletics [dostęp 2022-01-01] (ang.).
  4. За Наградата. Победителите през годините [online], sportistnagodinata.bg [dostęp 2022-02-07] (bułg.).
  5. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 518 [dostęp 2022-02-07] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  6. Berlin 2018 Leichtathletik – EM Statistics Handbook [online], European Athletics, s. 525 [dostęp 2022-01-01] [zarchiwizowane z adresu 2019-09-14] (ang.).
  7. Balkan Games/Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2022-02-06] (ang.).
  8. Şevket F. Erbay, Dimitar Khlebarov [online], athleticspodium.com [dostęp 2022-02-07] (ang.).
  9. Bulgarian Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2022-02-07] (ang.).
  10. Bulgarian Indoor Championships [online], GBRAthletics [dostęp 2022-02-07] (ang.).
  11. Janusz Waśko, John Brant, Györgyi Csiki, Andrzej Socha: Golden Century of IAAF Records. National Records Evolution 1912-2012. Zamość: 2013, s. 101. ISBN 978-83-62033-30-0. (ang.).