Dimityr Iliew (ur. 1975)

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Dimityr Iliew
Димитър Илиев
Ilustracja
Iliew w 2010
Imię i nazwisko

Dimityr Władimirow Iliew

Państwo

 Bułgaria

Data i miejsce urodzenia

2 sierpnia 1975
Sofia

Sukcesy

2000, 2001, 2006, 2007, 2008, 2011, 2012, 2013: rajdowe mistrzostwa Bułgarii (mistrz)
2006: rajdowe mistrzostwa Europy (II wicemistrz)

Dimityr Władimirow Iliew (bułg. Димитър Владимиров Илиев, ur. 2 sierpnia 1975 w Sofii) – bułgarski kierowca rajdowy i wyścigowy, a także wykładowca, ośmiokrotny rajdowy mistrz Bułgarii, w latach 2023–2024 minister młodzieży i sportu.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

Kariera sportowa[edytuj | edytuj kod]

Jest synem rajdowca Władimira Iliewa. Karierę w rajdach rozpoczął w 1995 od startów Volkswagenem Golfem GTi 16V. Rok później zajął czwarte miejsce w klasyfikacji generalnej mistrzostw Bułgarii. W 1997 roku rywalizował Fordem Escortem RS Cosworth, a od sezonu 1998 jego podstawowym samochodem był Peugeot 306 w wersji Maxi i S16. W 2000 zwyciężył w rajdach: Interspeed, YU, Sosser Sliven i Hebros, wygrał także klasę w Rajdzie 1000 Miglia. Te wyniki pozwoliły mu na wygranie mistrzostwa kraju i zajęcie siedemnastego miejsca w mistrzostwach Europy. Rok później odniósł trzy zwycięstwa, skutecznie broniąc mistrzostwa i zajmując czternastą pozycję w mistrzostwach Europy. W 2002 zadebiutował Mitsubishi Lancerem Evo VII w mistrzostwach świata. Najlepiej ukończył Rajd Korsyki, finiszując na dziewiętnastym miejscu w klasyfikacji generalnej i na 2. w klasyfikacji PRWC. W klasyfikacji samochodów produkcyjnych zajął na koniec sezonu ósmą pozycję. Na sezon 2003 zmienił pojazd na Peugeota 206 S1600 i uczestniczył w rywalizacji w mistrzostwach świata w cyklu Junior WRC. W Rajdzie San Remo zajął trzeci miejsce w klasyfikacji JWRC, a na koniec sezonu był trzynasty. W 2004 wrócił do startów w mistrzostwach Bułgarii, rywalizując Mitsubishi Lancerem Evo VII. Został wówczas wicemistrzem kraju, podobnie jak w następny roku. Ponadto w 2005 był dwunasty. w mistrzostwach Europy. W sezonie 2006 korzystał z Mitsubishi Lancera Evo IX. W ramach mistrzostw Bułgarii wygrał wówczas siedem eliminacji i zdobył tytuł. W mistrzostwach Europy wygrał natomiast Rajd ELPA, był drugi w Rajdzie Bułgarii i trzeci w Rajdzie Fiata. Te rezultaty umożliwiły mu zajęcie trzeciego miejsca w klasyfikacji końcowej mistrzostw. W 2007 wygrał sześć rajdów w ramach mistrzostw Bułgarii i obronił tytuł, natomiast w mistrzostwach Europy zajął piątą pozycję, wygrywając Rajd 1000 Miglia i Rajd Bułgarii. W sezonie 2008 zdobył trzeci tytuł mistrza kraju z rzędu, wygrywając trzy rajdy. W 2009 był czwarty w kraju[1].

W sezonie 2010 rozpoczął rywalizację Škodą Fabia S2000. Rok później po zwycięstwie w pięciu rajdach wywalczył kolejny tytuł mistrza kraju. W latach 2012–2013 wygrywał po trzy rajdy, co umożliwiło mu zdobycie odpowiednio siódmego i ósmego tytułu w klasyfikacji generalnej mistrzostw Bułgarii. Ponadto w 2012 zajął piętnaste miejsce w cyklu Intercontinental Rally Challenge oraz dziesiąte w mistrzostwach Serbii. Ogółem wygrał 41 rajdów w ramach mistrzostw Bułgarii[1]. Ponadto w 2008 wystartował Ferrari F430 GT3 w sześciu wyścigach cyklu FIA GT3 European Championship w barwach zespołu Kessel Racing[2]. W 2013 zakończył regularną karierę rajdową, w późniejszych latach brał jednak parokrotnie udział w Rajdzie Bułgarii – w 2019 zwyciężył w nim po raz trzeci w karierze (poprzednio wygrywał w 2007 i 2012)[1].

Wykształcenie i działalność zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Uzyskał tytuł magisterium z zakresu sportu samochodowego i motocyklowego na Narodowej Akademii Sportu w Sofii. Doktoryzował się w tej samej dziedzinie. Zajął się działalnością dydaktyczną, dochodząc do stanowiska docenta[3]. Założył i stanął na czele stowarzyszenia kierowców ADAS. Utworzył również akademię bezpiecznej jazdy. W okresie rządu Kiriła Petkowa przez kilka miesięcy pełnił funkcję zastępcy prezesa państwowej agencji do spraw bezpieczeństwa ruchu drogowego[3]. W czerwcu 2023 powołany na urząd ministra młodzieży i sportu w rządzie Nikołaja Denkowa[4]. Stanowisko to zajmował do kwietnia 2024.

Wyniki w rajdach WRC[edytuj | edytuj kod]

Sezon Zespół Samochód 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10 11 12 13 14 15 16 Punkty Miejsce
2002 MRT by Nocentini Mitsubishi Lancer Evo VII Monako
Szwecja
39
Francja
19
Hiszpania
Cypr
22
Argentyna
Grecja
Kenia
Finlandia
NU
Niemcy
Włochy
Nowa Zelandia
NU
Australia
Wielka Brytania
0
2003 Peugeot 206 S1600 Monako
NU
Szwecja
Turcja
26
Nowa Zelandia
Argentyna
Grecja
NU
Cypr
Niemcy
Finlandia
NU
Australia
Włochy
21
Francja
Hiszpania
NU
Wielka Brytania
0
2005 Boyla Automotorsport Mitsubishi Lancer Evo VII Monako
Szwecja
Meksyk
Nowa Zelandia
Włochy
Cypr
Turcja
35
Grecja
Argentyna
Finlandia
Niemcy
Wielka Brytania
Japonia
Francja
Hiszpania
Australia
0
2006 Boyla Automotorsport Mitsubishi Lancer Evo IX Monako
Szwecja
Meksyk
Hiszpania
Francja
NU
Argentyna
Włochy
Grecja
Niemcy
Finlandia
Japonia
Cypr
Turcja
Australia
Nowa Zelandia
Wielka Brytania
0
2010 Vivacom Rally Team Škoda Fabia S2000 Szwecja
Meksyk
Jordania
Turcja
Nowa Zelandia
Portugalia
Bułgaria
20
Finlandia
Niemcy
Japonia
Francja
Hiszpania
Wielka Brytania
0

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b c Dimitar Iliev [online], eWRC-results.com [dostęp 2023-06-04].
  2. Dimitar Iliev [online], Driver Database [dostęp 2023-06-04] (ang.).
  3. a b Автомобилният ас Димитър Илиев с номинация за министър на младежта и спорта в кабинета „Денков-Габриел” [online], bnr.bg, 2 czerwca 2023 [dostęp 2023-06-07] (bułg.).
  4. Bulgaria Finally has a Regular Government (Chronology of Events) [online], novinite.com, 6 czerwca 2023 [dostęp 2023-06-07] (ang.).