Dukat 1831

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
dukat 1831
Ilustracja
Dane podstawowe
Emitent

Bank Polski

Nominał

dukat

Rocznik

1831

Emisja
Mennica

Warszawa

Nakład

163 205 sztuk

Data emisji

24 marca 1831

Data wycofania

1 czerwca 1838

Opis fizyczny
Masa

3,4897 g

Średnica

21,4 mm

Materiał

złoto Au983

Rant

skośnie ząbkowany

Stempel

zwykły

Dukat 1831 – moneta dukatowa Królestwa Polskiego okresu powstania listopadowego, produkowana w wyniku polecenia Banku Polskiego z 24 marca 1831 r., nakazującego bicie przez mennicę warszawską dukatów holenderskich, będących równowartością 20 złotych polskich[1]. Wycofano go z obiegu 1 czerwca 1838 r[2].

Dukat 1831 jest jedyną w dziejach mennictwa polskiego monetą obcą bitą na własny rachunek[1].

Awers[edytuj | edytuj kod]

Na tej stronie znajduje się postać stojącego rycerza w zbroi z pękiem strzał w lewej ręce i podniesionym mieczem w prawej, po bokach rok 18 31, u góry mały orzełek polski, dookoła otokowy napis:

CONCORDIA RES PARVAE CRESCUNT

i mała zapalona pochodnia, a przed nią kropka[3].

Istnieją odmiany bez kropki przed pochodnią jak również z kropką umieszczoną za pochodnią[4].

Rewers[edytuj | edytuj kod]

Na tej stronie w umieszczono w kwadratowej ramce napis:

MO.AVAR.
REG.BELGII
AD LEGEM
IMPERII.

po bokach ramki ornament z rozetami[3].

Opis[edytuj | edytuj kod]

Monetę bito w mennicy w Warszawie, w złocie próby 983, na krążku o średnicy 21,4 mm, masie 3,4897 grama, z rantem skośnie ząbkowanym, w nakładzie 163 205 sztuk[5][3].

Stopień rzadkości rozpoznawanych odmian dukata przedstawiono w tabeli[4]:

Odmiana Stopień rzadkości Liczba egzemplarzy Zdjęcie
dukat 1831 kropka przed pochodnią R1 15 001–80 000
dukat 1831 kropka za pochodnią R2 3001–15 000
dukat 1831 bez kropki R3 601–3000

Zobacz też[edytuj | edytuj kod]

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. a b Adam Dylewski, Historia pieniądza na ziemiach polskich, wyd. pierwsze, Carta Blanca, 2011, s. 236.
  2. Elżbieta Korczyńska, Borys Paszkiewicz, Mennictwo XIX i XX w., Kraków: Polskie Towarzystwo Archeologiczne i Numizmatyczne Oddział w Krakowie, 1989, s. 362.
  3. a b c Janusz Parchimowicz, Monety polskie, wyd. II, Szczecin: Nefryt, 2003, s. 102-104.
  4. a b Fortress Katalog – Internetowy Katalog Monet [online], Fortress Katalog – Internetowy Katalog Monet [dostęp 2017-09-05].
  5. Władysław Terlecki, Mennica Warszawska 1765-1965, Wrocław-Warszawa-Kraków: Ossolineum, 1970, s. 274.