Dwight Harken
Data i miejsce urodzenia |
5 czerwca 1910 |
---|---|
Data i miejsce śmierci |
27 sierpnia 1993 |
Zawód, zajęcie |
torakochirurg, kardiochirurg |
Dwight Emary Harken (ur. 5 czerwca 1910 w Osceola, (Iowa w USA), zm. 27 sierpnia 1993 w Cambridge (Massachusetts) w USA) – amerykański chirurg i kardiochirurg. Był innowatorem w kardiochirurgii i wprowadził koncepcję oddziału intensywnej terapii.
Życiorys[edytuj | edytuj kod]
Dwight Harken pochodził z małego miasteczka Osceola, w którym jego ojciec był lekarzem rodzinnym. Uzyskał tytuł licencjata i stopnie medyczne na Uniwersytecie Harvarda. Pracując w szpitalu Bellevue w Nowym Jorku, otrzymał w 1939 stypendium do szpitala Royal Brompton Hospital w Londynie dla zdobycia doświadczenia w torakochirurgii u boku Tudora Edwardsa[1][2].
Podczas II wojny światowej Harken służył w korpusie medycznym armii amerykańskiej w Londynie jako chirurg. Znalazł sposób na bezpieczne usunięcie odłamków z serca, nacinając ścianę bijącego serca, a następnie wkładając palec, aby zlokalizować i usunąć odłamek. Dzięki tej metodzie stał się pierwszą osobą, której udało się powtórzyć operację serca po usunięciu odłamków z serc 134 żołnierzy podczas II wojny światowej bez ani jednej ofiary śmiertelnej[1].
W 1948 Harken skorygował zwężenie zastawki mitralnej poszerzając zwężenie palcem wprowadzonym do serca przez mały otwór w uszku lewego przedsionka. Technika ta stała się znana jako operacja na ślepo lub operacja na zamkniętym sercu. Początkowo większość pacjentów umierała, jednak w miarę udoskonalania metody śmiertelność spadła z 14% na 0,6% po 500 operacjach i stała się akceptowalna. Metoda poszerzania zwężonej zastawki na mitralnej bez użycia krążenia pozaustrojowego była stosowana przez wielu chirurgów na całym świecie, np. Charles Dubost, czy Jan Moll[2][3].
Harken został profesorem chirurgii na uniwersytecie Harvarda i szefem Kliniki torakochirurgii tamtejszego uniwersytetu, którą funkcję pełnił przez 22 lata. Koncepcja oddziału intensywnej terapii kliniki Harkena została przyjęta na całym świecie i zwiększyła szanse pacjentów na przeżycie. W 1951 otworzył pierwszy oddział intensywnej terapii. W latach 60. XX wieku opracował pierwsze urządzenie do kontrapulsacji wspomagające pracę serca. Wszczepiał także sztuczne zastawki aortalne i mitralne własnej konstrukcji. Był pionierem w dziedzinie zabiegów chirurgicznych służących do operacji serca, między innymi dokonywał pierwszych wszczepień sztucznych rozruszników serca[1][2][4].
Harken był jednym z pierwszych i najbardziej zagorzałych przeciwników palenia[2]. Zmarł w sierpniu 1993 w Cambridge w stanie Massachusetts, gdzie spędził większość swojego życia[2].
Przypisy[edytuj | edytuj kod]
- ↑ a b c Ugo Filippo Tesler: A History Of Cardiac Surgery. Cambridge Scholars Publishing. 2020, s. 73–76. ISBN 978-1-5275-4248-8.
- ↑ a b c d e Peter A. Alivizatos: Dwight Emary Harken, MD, an all-American surgical giant: Pioneer cardiac surgeon, teacher, mentor. Proc (Bayl Univ Med Cent), 31(4). www.ncbi.nlm.nih.gov, 10-2018. s. 554–557. [dostęp 2023-10-06].
- ↑ Pioneers of Heart Surgery. https://www.pbs.org/wgbh/nova/heart/pioneers.html
- ↑ John A. Jacobey, Warren J. Taylor, George T. Smith, Richard Gorlin, Dwight E. Harken: A New Therapeutic Approach to Acute Coronary Occlusion II. Opening Dormant Coronary Collateral Channels by Counterpulsation. American J of Cardiology. www.sciencedirect.com, 1963-02-11. s. 218–227. [dostęp 2023-10-06].