Dół skrzydłowo-podniebienny

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Boczna powierzchnia twarzoczaszki (strona lewa). Widoczna szczelina pomiędzy szczęką (kolor zielony) a kością klinową (kolor żółty) – szczelina skrzydłowo-podniebienna (tutaj jako szczelina skrzydłowo-szczękowa Pterygomaxillary fissure), bezpośrednio za którą znajduje się dół skrzydłowo-podniebienny

Dół skrzydłowo-podniebienny (łac. fossa pterygopalatina) – wąska przestrzeń o kształcie odwróconej trójściennej piramidy (odwróconej kropli)[1][2], schowana głęboko pomiędzy kośćmi czaszki. Jest położona pomiędzy szczęką a kością klinową[3].

Ograniczenia[edytuj | edytuj kod]

  • góra: trzon kości klinowej
  • przód: trzon szczęki i wyrostek oczodołowy kości podniebiennej
  • tył: wyrostek skrzydłowaty kości klinowej i skrzydło większe kości klinowej
  • bok: stanowi go szczelina skrzydłowo-podniebienna (szczelina skrzydłowo-szczękowa), którą dół skrzydłowo-podniebienny łączy się w kierunku bocznym z dołem podskroniowym
  • przyśrodkowo: blaszka pionowa kości podniebiennej
  • dół: jest znacznie zwężony i przechodzi w kanał podniebienny większy[3][2]

Zawartość i połączenia[edytuj | edytuj kod]

Dół skrzydłowo-podniebienny zawiera elementy anatomiczne:

Dół skrzydłowo-podniebienny łączy się z innymi przestrzeniami twarzoczaszki poprzez liczne otwory i kanały:

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Jan Mikusek, Konstanty Ślusarczyk: Anatomia topograficzna: dla studentów stomatologii. Katowice: Śląska Akademia Medyczna, 1997, s. 56–57. ISBN 83-902300-5-4.
  2. a b c Richard L. Drake, A. Wayne Vogl, Adam W.M. Mitchell, Gray anatomia. Podręcznik dla studentów. T. 3, wyd. IV, Wrocław: Edra Urban & Partner, 2020, s. 161–168, ISBN 978-83-66548-16-9.
  3. a b c Adam Bochenek, Michał Reicher, Anatomia człowieka. Tom I. Anatomia ogólna. Kości, stawy i więzadła, mięśnie, wyd. XIII, Warszawa: Wydawnictwo Lekarskie PZWL, 2019, s. 424–425, ISBN 978-83-200-4323-5.

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]