Eli’ad Kohen

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Eli’ad Kohen
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

11 maja 1988
Akka

Zawód

aktor, producent filmowy, model, przedsiębiorca turystyczny

Eli’ad Kohen, Eliad Cohen (hebr. אליעד כהן; ur. 11 maja 1988 w Akce) – izraelski aktor, producent filmowy, model, przedsiębiorca branży turystycznej

Założyciel Gay-ville[1][2], organizacji turystycznej z siedzibą w Tel Awiwie, nastawionej na obsługę mężczyzn o orientacji homoseksualnej. Jego międzynarodowa popularność datuje się od chwili pojawienia się jego zdjęcia na okładce międzynarodowego katalogu turystycznego Spartacus International Gay Guide w edycji na rok 2011–2012, wydawanego w 5 językach[3][4][5][2].

Życiorys i kariera zawodowa[edytuj | edytuj kod]

Po ukończeniu szkoły średniej, a następnie odbyciu trzyletniej służby wojskowej w jednostkach specjalnych armii izraelskiej[3], po przeniesieniu się do Tel Awiwu, pracował krótko w różnych barach jako barman i kelner. Tam zauważony przez pracownika jednej z agencji reklamowej, został zwerbowany do pracy modela[3][2]. Uczestniczył w organizowaniu koncertów zespołu kabaretowo-komediowego Arisa oraz izraelskiej rewii gejowskiej PAPA. Ta działalność przyniosła mu największą popularność. Uczestniczył w promocji oprawy artystycznej z okazji parady środowisk LGBT Tel Aviv Gay Pride oraz imprez turystycznych na terenie Izraela. Z tą chwilą zdobył rozpoznawaną na całym świecie markę Gay-ville, zarejestrowaną w międzynarodowej organizacji turystycznej IGLTJA dla środowisk LGBT[6].

Koncerty zespołu kabaretowo-komediowego Arisa z jego udziałem były prezentowane na terenie obu Ameryk i w krajach Europy Zachodniej. Koncerty te charakteryzują się wykorzystywaniem klasycznej muzyki izraelskiej oraz arabskiej do parodiowania jej[3][7]. Filmy wideo z parodią muzyki izraelskiej i arabskiej w wykonaniu zespołu Arisa, prezentowane m.in. na YouTube, uznawane za kontrowersyjne[8], spotykały się z krytyką religijnych i konserwatywnych środowisk żydowskich i muzułmańskich[9][10][11]. Pierwszy koncert zagraniczny zespołu Arisa z udziałem Kohena odbył się w listopadzie 2011 r. w São Paulo (Brazylia)[3].

Jego popularność jako artysty była dużym wsparciem w rozwoju jego firmy Gay-ville, oferującej własne ośrodki turystyczne na terenie Izraela[2][12][13][14]. Rewia Kohena, PAPA, która zapoczątkowała działalność w 2012 z okazji Tel Aviv Gay Pride była m.in. zaprezentowana w obu Amerykach i Europie podczas tamtejszych parad LGBT[15][16]. Kohen ze swoją rewią wystąpił 23 listopada 2013 również w Warszawie, w klubie „Minus Music Club”[17].

W listopadzie 2012 hiszpański magazyn OhMyGod opublikował serię zdjęć Kohena wykonanych przez fotografa Juana Pablo Santamarię. Na okładce tego wydania opublikowano zdjęcie Kohena w cierniowej koronie z podpisem: Eliad Cohen – nowy gejowski Mesjasz z Izraela (hiszp.: Eliad Cohen: El nuevo mesías gay de Israel). Publikacja ta wywołała protesty miejscowej społeczności hiszpańskich katolików[18][19].

W Polsce zaprezentowano długometrażowy film paradokumentalny z jego udziałem, w reżyserii Michaela Lucasa, pt.: Rozbierając Izrael. Geje W Ziemi Obiecanej (tytuł ang.: Undressing Israel. Gay men in the Promised Land). Pierwsza projekcja odbyła się podczas LGBT Film Festival w Gdańsku, 25 kwietnia 2013[20].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. Gaily Grind: Gaily Stud: Eliad Cohen. 2013-03-13. [dostęp 2014-11-05]. (ang.).
  2. a b c d Têtu magazine: Eliad Cohen: Je préfère que mes parties intimes restent intimes!. 2011-10-23. [dostęp 2014-11-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-05)].
  3. a b c d e Size Doesn't Matter's One-on-one with the 2012 face of Spartacus – Eliad Cohen. 2012-03-15. [dostęp 2014-11-05]. (ang.).
  4. Spartacus International Gay Guide, edycja na rok 2011/2012, ISBN 978-3-86787-350-5
  5. Amazon.com: Okładka katalogu turystycznego Spartacus International Gay Guide, edycja na rok 2011/2012. [dostęp 2014-11-05]. (ang.).
  6. Igltja.org: Rejestr członków organizacji turystycznej IGLTJA The International Gay & Lesbian Travel Journalists Association. [dostęp 2014-11-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-22)].
  7. Progress Online: Eliad Cohen: da modello a imprenditore – Una rapida e fortunata carriera da modello, una vita in giro per il mondo e un sito internet per il turismo gay con un’ingegnosa formula alla base. [dostęp 2014-11-05]. (wł.).
  8. YouTube: Kontrowersyjny występ zespołu Arisa z udziałem Eli’ada Kohen. [dostęp 2014-11-05]. (hebr.).
  9. Haokets.org: עור לבן, מסיכות שוקולד | העוקץ (artykuł uzupełniony kontrowersyjnymi filmami Arisa). 2011-06-16. [dostęp 2014-11-05]. (hebr.).
  10. YouTube: Jeden z filmów zespołu Arisa, który wywołał protesty konserwatystów żydowskich. [dostęp 2014-11-05]. (hebr.).
  11. YouTube: Jeden z filmów zespołu Arisa, który wywołał protesty muzułmanów. [dostęp 2014-11-05]. (arab.).
  12. Justin Ocean: Travel and Nightlife – Out Goes to Israel: Eliad Cohen. Out.com, 2012-10-15. [dostęp 2014-11-05]. (ang.).
  13. Michael Matson: Eliad Cohen's got a bod for sin and a head for business. 2012-02-21. [dostęp 2014-11-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-22)]. (ang.).
  14. Mako.co.il: אליעד כהן מהאריסה מתכונן לשרית חדד (Wschód pierwszego symbolu seksu). [dostęp 2014-11-05]. (hebr.).
  15. Roy Rosenzweig: גאווה ישראלית: אליעד כהן – בין הרווקים הנחשקים בעולם (Duma Izraela: Eli'ad Kohen, najbardziej pożądany kawaler na świecie). Mako.co.il, 2013-03-05. [dostęp 2014-11-05]. (hebr.).
  16. Roy Rosenzweig: ההומואים הישראלים כובשים את ספרד (Izraelscy geje podbili Hiszpanię). Mako.co.il, 2012-12-25. [dostęp 2014-11-05]. (hebr.).
  17. Zawiadomienie na Facebooku o PAPA Party Eli'ada Kohena w Warszawie (dostępne bez rejestrowania się). [dostęp 2014-11-05]. (pol.).
  18. Gay.net: Zdjęcia Eli’ada Kohena z magazynu OhMyGod, które wywołały protesty hiszpańskich katolików. [dostęp 2014-11-05]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-11-05)]. (ang.).
  19. Idan Matalon: „אני מצלם את הגברים השווים בעולם” (Fotografuję mężczyzn na całym świecie tak samo). Mako, 2013-01-29. [dostęp 2014-11-05]. (hebr.).
  20. Gdańsk Klubowa: Program LGBT Film Festival w Gdańsku z kwietnia 2013. [dostęp 2013-10-22]. [zarchiwizowane z tego adresu (2013-10-22)]. (pol.).

Linki zewnętrzne[edytuj | edytuj kod]