Emilija Masłarowa

Z Wikipedii, wolnej encyklopedii
Emilija Masłarowa
Емилия Масларова
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia

3 lipca 1949
Jakoruda

Zawód, zajęcie

ekonomistka, wykładowczyni akademicka, polityk

Partia

Bułgarska Partia Socjalistyczna

Emilija Radkowa Masłarowa, bułg. Емилия Радкова Масларова (ur. 3 lipca 1949 w Jakorudzie[1]) – bułgarska ekonomistka, wykładowczyni akademicka i polityk, parlamentarzystka, w latach 1990–1991 minister zatrudnienia i spraw socjalnych, od 2005 do 2009 minister pracy i polityki socjalnej.

Życiorys[edytuj | edytuj kod]

W 1972 ukończył stosunki studia w wyższym instytucie ekonomicznym WII „Karl Marks”, przekształconym później w Uniwersytet Gospodarki Narodowej i Światowej. Doktoryzowała się w zakresie ekonomii w 1983 w instytucie ekonomii Bułgarskiej Akademii Nauk. Pracowała w jednostkach zajmujących się planowaniem. Pod koniec lat 80. kierowała wydziałem w ministerstwie gospodarki i planowania[2].

Dołączyła do postkomunistycznej Bułgarskiej Partii Socjalistycznej, brała udział w rozmowach Okrągłego Stołu[2]. Od września 1990 do listopada 1991 pełniła funkcję ministra zatrudnienia i spraw socjalnych w rządach Andreja Łukanowa i Dimityra Popowa[2][3]. Była współprzewodniczącą i przewodniczącą organizacji kobiecej DSŻ, w latach 1995–1997 kierowała agencją pomocy zagranicznej[2]. W 1997 wybrana na posłankę do Zgromadzenia Narodowego 38. kadencji, z powodzeniem ubiegała się o reelekcję w 2001 i 2005[1][2]. Od sierpnia 2005 do lipca 2009 była ministrem pracy i polityki socjalnej w gabinecie Sergeja Staniszewa[2]. W 2009 kolejny raz uzyskała mandat deputowanej, który sprawowała do końca 41. kadencji w 2013[1].

W 2009 wszczęto przeciwko niej postępowanie karne w sprawie o defraudację. W 2015 została uniewinniona przez sąd pierwszej instancji. W 2017 sąd apelacyjny uchylił wyrok i sprawę zwrócił prokuratorowi z uwagi na błędy w postępowaniu. W 2019 Europejski Trybunał Praw Człowieka zasądził na jej rzecz odszkodowanie za naruszenie praw procesowych[4].

W 2010 zajęła się też ponownie działalnością dydaktyczną jako wykładowczyni Uniwersytetu Trackiego w Starej Zagorze, od 2015 na stanowisku profesora[5]. W 2020 stanęła na czele BSP w Chaskowie[6].

Przypisy[edytuj | edytuj kod]

  1. ↑ a b c Емилия Радкова Масларова. parliament.bg. [dostęp 2021-05-23]. (bułg.).
  2. ↑ a b c d e f Емилия Масларова. omda.bg. [dostęp 2021-05-23]. (bułg.).
  3. ↑ Емилия Масларова: Всички пенсии трябва да бъдат преизчислени. 24chasa.bg, 20 października 2020. [dostęp 2021-05-23]. (bułg.).
  4. ↑ Делото „Масларова” – поредната скъпа абдикация на прокуратурата. lex.bg, 6 lutego 2019. [dostęp 2021-05-23]. (bułg.).
  5. ↑ Емилия Масларова става професор в Тракийския университет. dnevnik.bg, 25 kwietnia 2015. [dostęp 2021-05-23]. (bułg.).
  6. ↑ Емилия Масларова стана областен лидер на БСП в Хасково. dunavmost.com, 26 października 2020. [dostęp 2021-05-23]. (bułg.).
Rząd Sergeja Staniszewa (2005–2009)
W dniu zaprzysiężenia
Późniejsi członkowie rządu

Ministrowie pracy i polityki socjalnej Republiki Bułgarii (od 1990)
Źródło: „https://pl.wikipedia.org/w/index.php?title=Emilija_Masłarowa&oldid=72869135”